Ex-husband| taekook

7|özlemiştim

Düz yazı bölümüne ihtiyacımız vardı, uzun mu olur, kısa mı olur bilmiyorum. Okuduğunuz için teşekkür ederim. Ad koymayı unutmuşke.

Jeongguk

Telefonumu cebime koyduğum gibi yandaki neşteri alıp arka cebime koydum ve buraya doğru gelen Jimin ve Taehyung'a baktım. Taehyung şerefsizi her şeyden habersiz bir şekilde sevgilisiyle-evet, gidip hemen sevgili yapmış şerefsiz- acil tarafından içeri girmişlerdi.

Hastanede sık sık bu tarz olaylar yaşanmıyordu ancak çok fazla doktora şiddet haberleri vardı ve tabii ki önlem alınmıştı. Hastanemizin girişinde ki güvenliklerde herkes kontrol ediliyordu ancak bu adamın nasıl elini kolunu sallaya sallaya girdiğini bilmiyordum.

Bir de bana doğru şiddetle gelmesi de ayrı bir meseleydi.

Jimin hyung, kafetarya da oturduğu için-kafetarya üst kattaydı, acile bakan camları sayesinde Jimin hyung beni görebiliyordu- gelmesi veya yardım isteyip birilerini göndermesi uzun sürecekti. Eğer bağırırsam adamın daha fazla şiddetleneceğinin de farkındaydım. Kısacası boku yemiştim.

Yuktunup karşıma gelen adama sakin bir şekilde normal biriymiş gibi baktım. "Buyrun, bir sorun mu var?" diye sordum. Adam, psikopatça bir gülüş sunup başını sağa doğru kıtlattı ve diliyle 'tch' sesi çıkardı. "Beyfendi, sorun yoksa neden buradasınız acaba?" diye hala sakinliğimi koruyarak sordum. İçten içe yardım çağırmak için bağırmak istiyordum.

"Karımı görmek istiyorum!" diye yüksek bir sesle söyledi. Hastane sessiz olduğu için doğal olarak dikkatler buraya çevrildi. "Lütfen sessiz olun, hastanede olduğunuzu unutmayın. Ayrıca eşinizin adını ve soy ismini söylerseniz size daha fazla yardımcı olabilirim." diye söylendim.

"Park Haneul. Eşimin ismi Park Haneul." dedi. Kafamla onu onaylayıp ondan birkaç dakika istedim. Danışma kısmından Park Haneul'un odasının numarasını isteyip adamın yanına geri döndüm. "Eşinizin oda numarasını öğrendim, lütfen benle gelin." dedim ve önden yürümeye başladım. Hâlâ elinin içinde bıçak tutuyordu, tabii ki hastayı tehlikeye atmayacaktım! Bu yüzden onu güvenlik görevlerinin bulunduğu odaya doğru götürmeye başladım.

"Sen beni yanlış yere götürüyorsun, değil mi!?" diye yüksek sesle bağırdı arkamdaki adam. Yutkunup arkama döndüm ve kafamı 'hayır' anlamında salladım. "Beyfendi eşinizin odasının yeri değişmiş. Bu hastanemizde çok olağan şeyler. Lütfen bağırmayın. Hastalarımızı rahatsız ediyorsunuz."

Jimin hyungun önünden gayet rahat bir şekilde geçtim ve geçerken de ona baktım. Jimin hyung oldukça endişeli bir şekilde telefonuyla konuşuyordu. Büyük bir ihtimalle birilerine haber veriyordu. Taehyung ile sevgilisi de durmuş olanları anlamaya çalışıyorlardı. Derin bir nefes alıp 'Güvenlik Odası' diye yazan tabelanın önünde durdum ve adamın onu görmesini engelledim.

"Beni doğru yere getirmediğini biliyordum!" diye bağırdı adam bir anda. Neye uğradığımı şaşırmaya bile zamanım kalmadan adamın bıçağı boynuma yaslamasıyla gözlerimi kocaman açtım. Görmesini engelleyememiştim işte!

Etrafımızdaki insanlar çığlık çığlığa bağırıyorlardı. Bazıları ise geri çekilmişti. Jimin hyung da yardım için bağırıyordu.

"Beyfendi, yasağınız var! Eşinizi hem hastanelik hale getirip hem de yanına utanmadan girmenize nasıl izin verebilirim?! Ayrıca eşinize 500 metre mesafeden öteye yaklaşamazsınız! Adliye kararı bu!" diye bağırdım ancak adam sakinleşmemişti bile. Acile gelen insanlar, güvenlik görevlileri, meslektaşlarım hepsi etrafımıza toplanmıştı.