Okyanus ve Ada

TANITIM

Yine ağlama seslerine uyanmıştı.

Uykusunu alamamanın vermiş olduğunu huzursuzlukla yatağından sıyrıldı. Ayakları tahta zeminden ayrılmadan ilerliyordu. Kapıdan içeri kafasını uzattığında kendisini suçlu hissettiren bir manzarayla karşılaştı. Sırtı dönüktü kızın. Elleriyle kulaklarını tıkıyordu. Kızın hıçkırıkları yüzünden sarsılan bedenini görünce izlemeyi bırakıp hızlıca yatağına yaklaştı. Yorganı kaldırıp yatağın kenarından iyice sokuldu yanına. Zaten dakikalardır bu anı bekliyordu kız. Varlığını hissedince hemen ona doğru dönüp saklandı koynuna. Erdeniz sakladı onu, saçlarını öptü. Ne söyleyeceğini düşündü bir süre. Ama sadece iki kelime döküldü dudaklarından;

"Özür dilerim."

Birkaç saniye sessizlik oldu. Birden pencereden sızan ışık bütün odayı aydınlattı. Kız bunun anlamını biliyordu. Biraz daha saklandı Erdeniz'e. İçinden sayıyordu. 1...2...3...4... Ve büyük bir gürültü patlamıştı. Kız korkudan yatakta sıçrayınca daha sıkı sarıldı Erdeniz.

"B-ben gerçekten çok özür dilerim. Böyle olacağını düşünemedim." Kız korkudan sıktığı dişlerini aralayıp konuşmaya başladı:

"Şşş... Sessiz ol uyumaya çalışıyorum. "

Bu cevabı beklemiyordu Erdeniz. Ama yine de istediğini yapıp ağzını açmadı. Bütün gece yanında kalarak onu kabuslardan korudu.