Ο καλύτερος μου φίλος

H λίμνη

-Μην πας τόσο γρήγορα! έλεγαν οι λαχανιασμενοι φίλοι του καθώς έτρεχαν από πίσω του.

Έτρεξαν για λίγη ώρα ακόμα μέχρι που έφτασαν μπροστά από μία λίμνη. Το τοπίο ήταν πανέμορφο.

Πολύχρωμα λουλούδια διακοσμούν το καταπράσινο, δροσερό γρασίδι. Ο ήλιος που έλαμπε ψηλά στον ουρανό καθρεπτιζόταν στα κρυστάλλινα νερά της λίμνης, τα οποία τον έκαναν να μοιάζει με χρυσάφι ή κάποιο πολύτιμο πετράδι που με κάποιον μαγικό τρόπο επέπλεε στην επιφάνεια του νερού.

-Είναι πανέμορφο! είπε ο Lucas χωρίς να μπορεί να πιστέψει στα μάτια του.

Είχε μαγευτεί από την ομορφιά.

-Το ξέρω, απάντησε ο Mark χαμογελώντας. Ήθελα να το δεις-εννοώ δείτε. Ήθελα να το δείτε.

Γύρισε και κοίταξε τη λίμνη, καθώς τα γελάκια των δύο άλλων φίλων του ακουγόταν από πίσω τους. Ο Lucas παρατήρησε πως τα μάγουλα του φίλου του ήταν χρωματισμένα με ένα απαλό κόκκινο χρώμα.

-Ήρθαμε εδώ μόνο για να δούμε μια λίμνη; ρώτησε απογοητευμένος ο Harold.
-Όχι, ανόητε! Έχω φέρει και κάτι να κάνουμε! Ελάτε!

Οι υπόλοιποι τρεις τον ακολούθησαν και τον είδαν να σκύβει πίσω από ένα δέντρο. Έπειτα, γύρισε το σώμα του προς το μέρος τους. Κοίταξαν το αντικείμενο που κρατούσε στα χέρια του και είδαν ότι κρατούσε μια τράπουλα. Τα χαρτιά ήταν το παιχνίδι που τους έκανε να τσακώνονται περισσότερο.

-Σοβαρά, Mark; Θες να μας κάνεις να τσακωθούμε πάλι; είπε ο No και τον κοίταξε στα μάτια.
-Έλα τώρα! Αφού ξέρω πως σας αρέσουν! παραπονέθηκε εκείνος.
-Την τελευταία φορά που παίξαμε δε μιλούσαμε ο ένας στον άλλον για τρεις μέρες, του είπε ο Lucas.
-Καλά. Ας μην παίξουμε. Τι θέλετε να κάνουμε;
-Μήπως να κάτσουμε να πούμε τα νέα μας; πρότεινε ο Harold. Δεν έχουμε δει ο ένας τον άλλον για πολύ καιρό.
-Έχεις δίκιο. Λοιπόν, ποιος θα ξεκινήσει;

Όλα τα βλέμματα στράφηκαν προς το μέρος του Lucas.

-Πώς πάει με την οικογένεια σου; ρώτησε δειλά ο No.

Το αγόρι ένοιωσε την καρδιά του να πονά κι ύστερα δάκρυα πλημμύρισαν το ματιά του. Δεν του πήρε πολύ μέχρι να σπάσει και να τα αφήσει να τρέξουν.

-Απαίσια! τους φώναξε ανάμεσα στους λυγμούς του. Ακόμα δεν μπορούν να καταλάβουν. Με μισούν πραγματικά. Δε θέλουν καν να με βλέπουν μπροστά τους!

Ήταν εκείνη τη στιγμή που ο Mark τον πλησίασε και τον αγκάλιασε σφιχτά.

-Ηρέμησε, Lucas. Όλα θα πάνε καλά. Εμείς θα είμαστε πάντα στο πλευρό σου.