Ben Karen Allen 18 yaşında bir genç kızım 1 yaşında Betty adında bir kız kardeşe sahibim ve dünyanın en iyi babasına... Sahiptim mi demeliydim, benim günlüğüme ve hayat hikayeme hoşgeldiniz.
Bundan 1 yıl önce annemi kardeşimin doğumunda kaybettik. Bu olaydan sonra hayatımız git gide kötüleşmeye başladı çünkü annemin ailesi bu ölümden kardeşimi sorumlu tutuyorlardı çok saçma evet küçücük bir bebek birinin ölümünden nasıl sorumlu tutulabilirdi? Onlar yaptı ve bizi istemediklerini söylediler tüm bunlarla uğraşırken babam işten atıldı küçük bir bebek ben ve babam hayatta kalmaya çalışıyorduk ne kadar becerebilirsek ben okuldan ayrılıp işe girmek zorunda kaldım çünkü babam kolay iş bulamıyordu evde Betty'e bakıyor ve bir taraftan iş arıyordu ben ise yarı zamanlı garsonluk yapıyordum kira, faturalar, birikince ev sahibi bizi evden attı ve biz de daha küçük bir eve taşındık hayatımız tamamen değişmişti çevremizde neredeyse kimse kalmamıştı taşındığımız gün çok tatlı bir kadınla tanıştık adı Susan'dı karşı komşumuzmuş bize yardım edip yiyecek bir şeyler getirmişti ve beraber yerken nereden geldiğimizi, neden geldiğimizi sormaya başladı babam başımızdan geçenleri kısaca anlattıktan sonra Susan halimize çok üzülerek gündüzleri Betty'e bakabileceğini ve böylece babamın evden değil de gezerek iş bulmaya çıkabileceğini teklif etti. Babam başta biraz çekindi daha tam tanımıyorduk ve Susan bunun karşılığında ücret istemediğini de belirtti babam aynı zamanda mahçup olmaktan çekiniyordu ama Susan çok ısrar edince babam onayladı ve Susan gündüzleri kardeşime bakmaya başladı aynı zamanda bizim için nefis yemeklerde yapıyordu böylece babam rahat rahat iş bakabiliyor ben ise gözüm arkada kalmadan işe gidebiliyordum.
