makaronlar uğruna!

4 1 0
                                    


Modaevinin kapısının önüne geldiğimde ilk dikkatimi çeken süs için olan havuzun temizlenmiş olmasıydı. üzerinde ise renkli balonlar vardı. tüm bu hazırlık sadece bir çizim için olamazdı değil mi?

İçeri girdiğimde herkes bir ağızdan 'süprizz' diye bağırdı. o an gerçekten çok mutluydum. Sanki dünya tamamen benim etrafımda dönüyor gibiydi . Alışkın değildim bu duruma.

Herkesle ayrı ayrı sarılıp hediyelerini açtım. Gerçekten her şey mükemmel ilerliyordu. Ellerinde makaron tabakları ile gezen garsonlara takıldı gözüm. MAKARONLAR MI. Arkamı dönüp garsona seslenecekken ayağımı burkup havuzun içine düştüm. Evet evet şuan bildiğimiz su dolu koca havuzun içindeydim. Sanırım aklımdaki tek şey benim yüzme bilmediğimdi . Bu durum beni daha çok korkutuyordu. Git gide çırpınışlarım arttı . En son hatırladığım şey havuzun klorlu tadı ve beni sertçe belimden kavrayan kollardı.

*********************************************************************************************

Gözümü açtığımda etrafımı saran bir kalabalıkla karşılaştım. Bir de bana bakan bir çift ela göz. Gözleri baktıkça insanın içini titreten türdendi ve bana herkesten daha dikkatli bakıyordu. Yavaşça doğruldum , üstümdeki battaniyeye daha sıkı sarıldım. çisel bana doğru eğildi

'Bitanem iyi misin nasıl oldu bu.' dedi gülecek gibiydi ama kendini sıkıyordu. Sanırım onun yerinde ben olsam şimdiye kahkayı yapıştırmıştım.

Kafamı hafifçe iyiyim anlamında salladım ve ayağa kalktım.

Patronum aysel hanımın getirdiği elbiseleri alıp giyinme odasına geçtim. Üzerimi değitirip Çisel ile saçlarımı kuruttuk ve makyajımı hafifçe tazeledi.

Tam anlamıyla rezil olmuştum kendi doğum günümde. Bu kadar özel bi partide üstelik. Sadece makaron uğruna şaka gibiydi. Yaklaşık 1 haftamız Çisel ile bu olaya gülerek geçecekti.

Ben içeri girdiğimde çok az kişi kalmıştı . Gözlerim beni kurtaran bi çift ela göz aradı ama yoktu. Üzülmüştüm. Sonra silkelendim çünkü benim hayatımda aşka ayıracak vakit yoktu. Boş işler bunlar diye düşündüm.

Aysel Hanım a teşekkür etmek için yanına gittim. Günü kısaca değerlendirdik hatta birazda gülüştük. Sanırm artık daha az rezil olmuş hissediyordum ya da öyle hissedip kendimi rahatlatmaya çalışıyordum.

***************************************************************************

Eylül'ün vavelyasıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin