My Sinner || Nomin

15

Jaemin'i apar topar başka bir arabaya bindirdiler. Yolda giderken, özel korumasının koltukta oturduğunu gördü. Biriyle konuşuyordu.

" Evet majesteleri, şuan arabada. Sağ-salim getireceğim...emredersiniz."

Jaemin'in küçük hıçkırıkları arabaya yayılıyordu. Koruması tekrar konuştu.

" Sizi tam zamanında kurtardık efendim, iyisiniz değil mi?"

- Kapa çeneni Yoongi...sence iyi gibi mi görünüyorum?

" Bana kızmak yerine babalarınızın sözünü dinlemediğiniz için kendinize kızın."

- HADDİNİ AŞARSAN KELLENİ BAHÇENDE ARARSIN MİN YOONGİ! ŞİMDİ ŞU SİKİK ARACI SÜR VE KAPA ÇENENİ!

Hiç bu kadar sinirli görünmemişti jaemin. Gözlerinden yaşlar, boynundan damarlar eksik olmuyordu. Normalde özel korumasına karşı çok naziktir fakat,şuan suçsuz olan biri kendisi yüzünden acı çekiyordu ve kendisini bomboş hissediyordu. Hiçliğin içinde boğuluyor gibiydi. Şu son 1 aydır kendini özel hissediyordu, daha fazla gülüyordu. Ve bunları yaşatan adam şimdi acı çekiyordu. Yaşam enerjisini almışlardı jaemin'in. Kalbini söküp çıkarmışlardı.

Saraya geldiklerinde arabadan hızla indi jaemin. Babaları kapının önünde bekliyordu. Jaehyun, jaemin sinirle yanlarında geçip gidicekken, sertçe oğlunun kolunu tuttu ve bağırdı.

" NEDEN BİZE YALAN SÖYLEDİN JAEMİN? NE KADAR ENDİŞELENDİM HABERİN VAR MI?"

- OLSA DA BİRŞEYİ DEĞİŞTİRMEYECEK ARTIK BABA!

" Ne demeye çalışıyorsun sen?!"

Jaemin aynı sertlikte kolunu çekince jaehyun şaşırmıştı. Oğlunu ilk defa bu kadar gözü dönmüş görüyordu. Gözlerinde ki sinirin her zerresini ilk defa tadıyordu.

- Şöyle açıklayayım o zaman baba...

Sanki ortada ölüm sessizliği vardı. Herkes gergindi ve jaemin'in ne diyeceğini bekliyordu.

- ONUN HİÇBİR SUÇU YOKKEN ÖLÜME SÜRÜKLEYECEKSİNİZ! VE HEPSİ BENİM SUÇUM! KENDİMİ BOK GİBİ HİSSEDİYORUM VE LANET OLSUN Kİ O GÜNAHKARA DELİ GİBİ AŞIĞIM BABA! ONU HER GÖRDÜĞÜMDE KALBİM TEKLİYOR! HAYAT ENERJİM YENİLENİYOR! ONU DELİLER GİBİ SEVİYORUM BABA!

Derin bir nefes aldı jaemin, parmaklarında küçük kıvılcımlar oluşmaya başladığını farketmeden yüksek sesle konuşmaya devam etti.

-EĞER BENİ BU YÜZDEN YARGILAYACAKSAN ÇEKİNME! NE DE OLSA, KRAL OLMAMIN BİR ANLAMI KALMADI...O YOKSA BEN DE YOKUM ANLAYIN! O GÜLMÜYORSA BEN DE GÜLEMİYORUM! O NEFES ALMIYORSA BEN DE ALAMIYORUM! KENDİ İÇİMDE BİTİYORUM! BEN ONU ÇOK SEVİYORUM!!!

Bir hararetle söylediği şeyden sonra ellerini geri salladı jaemin. Salladığı an büyük kıvılcımlar arkasında duran çimlere isabet etti ve büyük bir alev arkasından yükseldi. Jaemin'in mavi olan gözü yavaşça kırmızı hareler kaplarken sonunda kan kırmızısı kesilmişti. Gözyaşları düştükçe ateş büyüyordu. Taeyong, oğluna dokunmak için harekete geçtiğinde jaemin'i omuzlarından kavradı ve gözlerine bakarak konuştu. Jaemin'in nefes alışverişleri hızlanırken babası ile gözlerini anca odaklayabildi.

" Jaemin, kontrolü kaybettin sakin olmalısın! Lütfen!"

Jaemin gözyaşları içinde babasına bakarken titrek bir nefes verdi. Arkasında ki koca alevden geriye sadece küller kalırken kendini geri çekti ve korkuyla kollarını bedenine sararak uzaklaştı. Taeyong bir adım attığında titrek ve güçsüz bir sesle konuştu jaemin.

- Uzak durun! Sizi de incitmek istemiyorum...

Arkasını döndü ve kanatlarını çıkarıp tekrar geceye süzüldü.

Tek başına...bomboş...yalnız...

♤♤♤