De Keangs.

Numero 18: het grote gevecht (2)

"Maartje en Latifa zijn hier, mogen ze binnen komen?" Vraagt Sydney terwijl ze naar binnen kijkt. De meiden knikken. "Laat ze hun geweren meenemen."  Zegt Annie. Sydney knikt en gooit de deur open. Maartje en Latifa lopen de keuken in, verstopt onder hun capes.

Maartje gooit die van haar af, een vermoeid gezicht komt tevoorschijn. Haar haar zit rommelig en ze ziet eruit alsof ze net een wilde nacht heeft gehad. Helaas voor haar niet het geval. Ook Latifa bevrijd zichzelf van het zwarte ding, ze ziet er minder uitgeput uit, maar ze heeft een rode plek op haar elleboog.

"Heyy!!" Roept Ann en ze rent naar de meiden toe. Ze omhelst ze, hoe moeilijk dat ook gaat.  Maartje probeert gelijk weg te rennen. Latifa scant de kamer en haar lach valt, "Waar zijn Daisy en Nina en Resa én Benthe?" Vraagt ze dan verward,

Ann, Sydney, Annie, Zoë, en Esmée vallen stil. Maartje haar mond valt open, "Dat meen je niet. Zijn ze er nu al uit?" Roept ze verbaasd.  Esmée grinnikt, "Birdy, we zijn al zeven uur bezig. Heb je dat niet door gehad?" Maartje en Latifa kijken elkaar geshockeerd aan.

"Oké, dat wisten ze niet. Pak wat te eten. We maken een plan om de laatste in te maken." Zegt Zoë. Zij, Esmée en Ann zitten aan de grote tafel in de keuken. Annie zit op het aanrecht van de keuken, waar Maartje gelijk naast klimt en gaat eten.  Latifa pakt wat uit de koelkast en gaat naast Sydney voor de deur zitten.

"Wat is er met ze gebeurt?" Vraagt Latifa zachtjes. Sydney haalt een hand door haar haar, "Het was vreselijk. We waren op weg naar hier. We als in, Nina, Daisy, Zoë en ik. Maar helaas kwamen we Marlene, Frank, James en Alice tegen. Het werd een groot bloedbad." In stilte luistert Latifa. Sydney lijkt op te gaan in het verhaal,

"Al snel raakte iemand Frank, ik weet niet meer wie, het ging te snel. Maar toen raakte Alice Nina en was ze er ook uit. Het werd drie tegen drie. Niet voor lang, Diasy raakte James recht tussen ze benen. Ik heb hem nog nooit zo horen gillen. Terwijl dat gebeurde raakte Marlene Daisy helaas ook.

Twee tegen twee. Dat duurde even, Zoë en ik zaten achter een soort schild van schilderijen. We waren doodop, het enige wat we deden was ontwijken en proberen te overleven. En toen waren we het wachten zat, we zijn er recht tegen aan gegaan. Marlene hebben we kunnen raken, Alice was verdwenen."

Sydney valt stil en staart voor zich uit. Latifa schud zachtjes haar hoofd, "Dat is vreselijk. Nienke is ook al neer, geschoten door Dorcas in de bibliotheek. Ik heb daarna wel Dorcas weer neergehaald."

Even lijken beide meiden verdwaald in hun gedachtes. "Benthe, Esmée, Ann en Resa waren in het potions lokaal. Ze hebben Alice en Frank neer kunnen halen, maar Resa en Benthe zijn daarbij meegegaan. McGonagall schijnt ergens daarbuiten op zoek te zijn naar Dumbledore." Zegt Sydney dan zachtjes.

Haar hele doen en laten lijkt veranderd van zeven uur terug. Van toen alles nog goed was. Toen iedereen nog leefde. Latifa legt haar handen in haar nek en laat haar hoofd tegen de muur rusten. Ze wil naar haar zusje, maar die is weg, en zal niet meer terug kunnen komen.

"Meiden! Bijvullen, het plan is af." Roept Ann. Alle meiden lopen naar de tafel toe en grijpen kokers met verf. Zoë laat een kaart van de school zweven, "Als we het goed hebben zitten de overige Marauders in het verlaten DADA lokaal op de tweede. Als in, Mary, Remus, Sirius, Peter en misschien Dumbledore. Er zitten hier twee deuren, maar als ze slim zijn allebei beveiligd.

We gaan het doen op de volgende manier. Maartje, Annie, jullie doen de afleiding. Doe alsof jullie met zijn tweeën zijn en geen idee hebben wat er gebeurt. Als het kan schiet er een paar neer, riskeer je leven." Annie en Maartje knikken instemmend en gooien hun wapens op hun rug.

Zoë gaat door, "Sydney, Latifa, jullie gaan door de achterdeur, terwijl Maartje en Annie afleiden. Pas op, er zál beveiliging staan, hoe graag we ook willen van niet, we moeten onthouden dat ze slim zijn. Als jullie de kans krijgen, schiet er nog een paar, maar rek de tijd.

Ze hoeven niet allemaal neer, dat is waar Ann en ik erbij komen. We zullen aan de zijkant van het lokaal, in de kast, een gat maken via buiten en binnen vallen als ze denken dat het over is en de laatste neer halen."

De meiden knikken instemmend en doen hun capes weer aan. Capuchons gaan weer op en geweren over schouders. Ze zijn klaar voor het slagveld. Maar voordat ze de deur door lopen stopt Ann ze.

"Keangs op drie?" Vraagt ze zachtjes. De rest knikt gelijk. "Een, twee," Zegt Ann. En dan gaan ze allemaal, "KEANGS!" En ze lachen.

Op weg het slagveld in.

A/N,

Soooooo I killed, Myself, Nienke, Dorcas, de Prewett's, Marlene, James, Frank, Daisy, Nina en Benthe. I'm sorry sweeties, but I had too.