Oraya gitmeyeceğim
Son koliyi de kucağıma alıp merdivenlerden indim. Son kez gideceğim eve baktım. Sanırım burayı özleyecektim.
Arabaya binip cam kenarına oturdum. Sabahın köründe uyandığım için uykum vardı. Kolileri taşıyacağız diye kahvaltı bile yapamamıştık.
Hızlı bir şekilde havalimanına varmıştık. İçerisi dışarıya tezat soğuktu.
Bineceğimiz uçağın anonsu yapılmış, oturduğumuz yerden kalkmıştık. Güney Kore'ye uzun bir zamandır gitmiyorduk. Ama bu sefer gitmekle kalmıyor, oraya taşınıyorduk. Orada pek arkadaşım yoktu. Sadece Jimin ve babamın Kore'deki sekreteri Yugyeom'u tanıyordum. Jimin ile daha yakındım ama Yugyeom'u da seviyordum.
Uçağa binerken son kez derince nefes aldım. Görüşürüz Milano...
Bir günün ardından Güney Kore'ye varmıştık. Bu yolculuklara bir günüm gittiği için üzülüyordum. Ama tabii ki vaktimi boş geçirmemiştim. Kitap okuyup resim çizmiş ve her yolculuğun olmazsa olmazı müzik dinlemiştim. Gün boyunca oturduğum için kalçalarımı hissedemiyordum.
"Anne bunun tadı çok kötü. Yemeyeceğim." Sonuçta her gün bu yemeklerden yemiyordum ve cidden miğdem bulanmıştı. "Üzgünüm Valerio. Babanın ülkesinde bu yemekleri yemek zorundasın." Ağzıma uzattığı yemeği reddetmiştim. "Bu arada, ismini artık Taehyung olarak kullanacaksın. Biliyorsun değil mi?" Başımı salladım.
-
"Taehyung, buraya gel." Odamdan çıkarak uzun koridordan salona ilerledim. Babamın yanına oturdum. "Ne oldu baba?"
"Seni yüzme kursuna yazdıracağım. Biliyorum hep voleybolla ilgilendin ama yüzme kursuna gitmelisin. Seni sürekli göndermek istedik ama hep reddettin. Bu sefer itiraz istemiyorum."
Gözlerimi ona diktim. "Hayır baba, istemiyorum." O sırada annem konuştu. "Olmaz Valerio, bu sefer gideceksin. 21 yaşındasın hâlâ yüzme bilmiyorsun." Bu sefer anneme döndüm. "Sevgilim, ona artık Taehyung demelisin." Babam ne derse desin annem bana Valerio diyecekti.
"2 gün sonra yüzmeye gideceksin Taehyung. Şimdi odana git." Oflaya puflaya odama gittim. Suyu sevmiyordum, ama anlamıyorlardı. Buraya geleli henüz birgün olmuştu ve hemen beni bir yere yollama çabasına giriyorlardı.
Geceye doğru bir film izlemeye karar vermiştim. Filmin yarısında sıkılmış, kapatmıştım. Şimdi ise elimde telefon ile Jimin'i arıyordum.
"Of Taehyung hiç aramıyorsun. Ben arayacağım ama çok para yazıyor sonra. Sen zenginsin tabii ama ben arayamıyorum."
Dedikleriyle kahkaha atmıştım.
"Bundan sonra sen de arayacaksın merak etme. Artık Güney Kore'deyim."
"Sen ciddi misin? Çok mutluyum şu an."
O sevinç çığlıklarını atıyorken diyeceklerimi hatırlamış ve konuşmuştum.
"Ben sana şey diyecektim unutuyordum az kalsın. Yarın alışverişe çıkmalıyız. Sen de geliyorsun. Annem ısrar etti. Zaten buraları pek bilmiyoruz."
"Tamam gelirim merak etme. Bana evinin konumunu at, yarın gelirim ve birlikte gideriz."
Onu onayladım ve konumumu attım. Biraz konuştuktan sonra telefonu kapatmıştık. Şimdi ise uyumaya hazırlanıyordum.
