Tysiącletnie jakby serce ciągle w mojej piersi bije.
Choć mi bliżej do wampira wiem, że przez to ciągle żyje.
W dzień odsypiam wszystkie rany w nocy wyje do księżyca mimo, że to tylko łkanie ciężkim mrokiem do przeżycia. Wszystkie cześci swego ciała pozszywane mam z nicości, lecz podobno takie szycia nie wpuszczają samotności.
Czekam wciąż na twe dobranoc snem szeptane mi do spania.
I na "Zing" tak rodem z bajki jak z Hotelu Transylwania.
