Returning back (Damon Salvatore / The Vampire Diaries)

32. What's the Plan?

Cassidy pov: 

Damon en ik waren bijna thuis. Katherine had ons gewaarschuwd voor Mikael. Nu maar hopen dat we op tijd thuis waren en Caroline konden beschermen. Ik was erg zenuwachtig en zat op mijn nagels te bijten van de zenuwen. Ik was echt klaar met Mikael. Hij verpeste echt alles. Eerst hij had mij ontvoerd. Daarna stond hij opeens in mijn huis en toen maakte hij Kol wakker. En nu wilt hij ook nog eens Caroline vermoorden. Waar gaat dit allemaal heel? Alleen maar omdat hij een hekel aan Klaus had.

"Cas het komt goed. We zijn bijna thuis oke."Zei Damon en hij pakte mij hand en gaf er een kus op. Damon had nooit verwacht dat Katherine ons zou helpen. Maar toch heeft ze ons gewaarschuwd. Zo brengt ze ook haar eigen veiligheid in gevaar. Ze moet uitkijken, als Mikael er achter komt.. ze heeft vreselijke dingen gedaan maar nu helpt ze ons toch. Niemand die dat ooit had verwacht maar ik ben er blij mee. Nu maar hopen dat ze op tijd was om het ons te vertellen.

"Wat wilt Mikael hier nou allemaal mee bereiken? Hij kan het ook nooit loslaten volgens mij."Zei ik tegen Damon. Hij heeft een hekel aan Klaus. En Mikael houd denk ik pas op als Klaus dood is. En dat was echt geen optie voor mij. Na 1000 kunnen Klaus en Mikael het nog steeds niet los laten.

"Hij wilt Klaus pijn doen. En het maakt Mikael niet uit op welke manier dat is."Zei Damon. Hij had gelijk. Mikael zou voor niks stoppen. Hij heeft zelfs Kol wakker gemaakt.. zijn eigen zoon gebruiken om Klaus alleen maar te irriteren. Dan ben je echt gek!

"We gaan ook niet echt onder de beste omstandig heden weer naar huis."Zei ik tegen Damon. Ik was boos weg gegaan. Er was veel achter gehouden voor mij en dat maakte mij echt boos. Maar Caroline haar leven staat op het spel.. En ik zal alles er aan doen om haar te redden. We kunnen later wel weer boos zijn. We hadden nu belangrijker dingen. Wat Caroline had achter gehouden was niet echt heel handig maar dat komt later wel. We moeten haar eerste zien te redden en van Mikael af zien te komen.

"Ben benieuwd hoe iedereen gaat reageren dat we nu al weer terug zijn."Zei Damon. Ze hadden vast niet verwacht dat we nu alweer thuis zouden zijn. En ik eerlijk gezegd ook niet. Als Caroline haar leven niet op het spel stond had ik voorlopig nog niet naar huis gegaan.

"Ja.. Ik hoop dat we het snel kunnen oplossen."Zei ik en keek naar buiten. En zag dat we al bijna thuis waren.

"Het komt goed oke. En je hebt mij. We gaan terug om Caroline te redden, niet om het goed te maken. Dat komt later wel."Zei Damon en ik was het er mee eens. Er waren nu belangrijkere dingen. Ik had alleen geen zin om Kol weer te zien. Ik hoopte dat Damon en Kol zich een beetje rustig zouden houden. Maar dat denk ik niet.

"Ik weet dat het moeilijk voor je is Damon. Maar hou je in naar Kol toe oke. We hebben inderdaad belangrijke dingen nu."Zei ik tegen hem en gaf een kneepje in zijn hand.

"Ik ga mijn best doen oke. Ik kan je niks beloven.."Zei Damon eerlijk. Hou zou zijn best doen en dat was meer dan genoeg voor mij. We reden door de poorten van The Boarding House. We waren weer thuis! 

"Ben je er klaar voor?"Vroeg Damon aan mij en hij parkeerde zijn auto. Hier gaan we dan.

"Niet echt.. Maar we moeten wel."Zei ik tegen Damon en we stapte uit de auto. Ik nam een diepe hap lucht en Damon kwam naar mij toe lopen en sloeg zijn arm om mijn schouder heen en we liepen naar de deur toe.

"Cassidy?"Zei Elena die ons als eerste binnen zag lopen. Ik voelde dat ik zenuwachtig was. Ik was boos weg gegaan maar daarvoor waren we nu niet terug gekomen. Het was moeilijk om dat nu te laten gaan. Maar we moesten wel.

"He"Zei ik. En de rest die er was keek nu ook onze kant op. Gelukkig was Kol er niet. Daar was ik blij om. Dan kregen Damon en Kol ook geen ruzie. En ik kon niet iedereen tegelijk aan.