(Campus Serye: Mavin's Crush!)

Chapter 6

"What do you mean we're trapped?"  he asked. Right! he's a transferee pala, he don't know na sira talaga yung door knob dito.

I sighed. Gosh how can I explain what is really happening right now? Nakaka frustrate. "Okay okay, I want to be honest here" I began " my friend is playing some cupid game and I think this is her plan."

He looked so confused.

"What?"

"Yes and I'm sorry about that. I'm really sorry kasi nadadamay ka pa sa kabaliwan niya" I explained. Gusto ko pa sanang idadagdag na "shes doing this because I like you" but I decided not to say it na lang baka maging awkward lang dito sa loob.

He nodded as a response.

Gosh nahihiya na ako dito but to be honest? I like the set-up right now, ayoko namang magsinungaling na hindi ako masaya kasi may time na makakasama at makaka usap ko siya pero hindi sa ganitong paraan, na parang napipilitan lang siyang kausapin at makasama ako kasi nga na lock kami dito ngayon sa Lab.

I decided na umupo na lang ulit kasi wala naman talaga akong magagawa para maopen yan while Shaun is still trying to open the door.

"What's wrong with this damn door?" He hissed.

"Sira talaga yang pintuan na yan, nag aautomatic lock. Dapat may susi ka para ma open mo yan."

"Nasan ang susi?"

"Nasa guard" I answered. Di na ako magtataka na kaya dito kami pinunta ni Jem kasi alam niyang mahihirapan kaming maka labas at dahil walang klase ngayon malamang umuwi na ang mga estudyante kaya imposible nang may maka kita samin dito. Suwerte na lang namin kung mapadaan yung naka duty na maintenance ngayon.

"Ah by the way, sorry nga pala sa nangyari sa auditorium nun. I overreacted" pag hingi ko ng tawad. Yun lang naisip ko na magandang topic besides yun yung first encountered namin with each other. Baka ang pangit naman ng first impression niya sakin.

"It's okay, Mavin right?"

My lips parted.

He remember? He did!

"Yes" I said with a full smile plastered in my face. Umupo na lang siya sa upuan na nasa harap ko bale may mahabang mesa sa pagitan namin.

"Do you really think na magpapaturo si Jem ng expirement kay Ryle?" tanong ko pagkalipas ng limang minutong katahimikan. I just wanted to open topic para hindi naman awkward ang atmosphere dito sa loob ng laboratory, kaming dalawa na nga lang ang nandito di pa kami mag uusap noh? I will just grab this opportunity na lang para mas makilala ko siya kahit papa ano.

Shaun nodded. "Yeah, hindi ko naman alam na mangyayari to" sabi niya habang napapa iling.

"Ganun lang talaga si Jem, she looks like crazy pero mabait din naman siya kahit papa ano."

"I see."

Grabe! Nag eefort ako dito para gumawa ng topic pero siya? Kung ano lang ang tinatanong yun lang ang sinasagot. Ganun ba siya? Pero nung nakita ko sila na Shane nun mukhang ang kulit naman niya eh, kaya nga na sigawan pa siya ni Shane diba?

I roam my gaze around and started walking sa mga equipments na nasa loob ng glass cabinet. I opened the cabinet and got the beaker balak ko sanang ituloy ang ginagawa nila Jem at Ryle kaysa naman tumunganga na lang dito at mag hintay hanggang makalabas kami but..

"Gosh!" napasigaw na lang ako nang madulas ang beaker sa kamay ko at mahulog sa sahig.

Nanlaki ang mga mata ko.

"What happened?" I heard Shaun nang makalapit siya sakin "Oh wait don't move" sabi niya ng makitang nakakalat sa sahig ang basag na beaker at dahil nagulat ako nabangga ko na rin yung mga glass equipments na nakapatong sa mesa. Dahil din sa takot na baka may ma-apakan ako hindi na rin ako gumalaw.

Tinitigan ko lang kung anong gagawin niya. Naghahanap siguro siya ng walis kasi binubuksan niya yung mga cabinet na hindi ko naman alam kung anong laman, nang wala siyang mahanap tinganggal na lang niya yung jacket nia.

"Wait, what are you doing?" tanong ko ng makitang pinupulot niya isa isa yung basag na beaker sa floor. "Baka masugatan ka" sabi ko ulit nang hindi siya sumagot.

"I can manage" sagot niya.

Nang makitang napulot na niya agad at makasigurong wala nang natira tumayo na siya at tinali na niya yung jacket niya kung saan nilagay niya yung mga pinulot niya kanina.

"Okay na puwede ka nang guma-" bago pa niya matapos ang sasabihin niya lumapit agad ako sa kanya at kinuha ang kamay niya para tignan kung nasugat ba siya. At yun nga may mga sugat siya!

"Look! May sugat ka Shaun" singhal ko. It's my fault! Kung nag iingat kasi ako, dapat di na lang ako nangi alam, I'm so clumsy!

"Maliit lang naman, malayo sa bituka" he answered.

Agad agad akong pumunta sa bag ko at nag hanap ng band aid. Ang alam ko talaga may band aid ako dito, lagi akong nagdadala nun kasi minsan nilalagay ko sa likod ng paa ko, masakit kasi pag buong araw kang naka heels which is required sa school para daw masanay kami.

I heared him laugh. Gosh hindi ba niya nakikitang nag papanic na ako rito? At may oras pa siyang tumawa jan? May sugat siya and it's because of me.

"Wait, I think I have a band aid here. Nasan na ba yun?" I said habang naghahanap pa rin sa bag ko, bakit kung kailangan na kailangan saka naman wala?

"It's okay, meron ako sa bag" sabi niya bago siya maglakad papunta sa bag niya. Thanks God may dala siya.

"Stop worrying, okay lang ako" pagpapaliwanag niya sakin nang matapos niyang ilagay ang band aid sa thumb niya since yun yung may malaking sugat talaga. I sighed in a relief.

"You're really worrying about me? Hindi naman tayo gaanong magka kilala pero you acted like you know me?" tanong niya out of no where. My lips parted in shocked, seriously? Ganun na ba ako kahalata?

"No, I'm just..

shocked" i stuttered. "And because I like you" but I choose not to say it again.

"Yah I see" then he laughed.

Puwede bang dito muna kami? Kahit konting oras pa? I'm enjoying his company. I'm really happy that I heared him laugh, lagi lang kasi siyang seryoso everytime I saw him well excepted yung day na kinukulit talaga niya si Shane about something. Siguro nga talagang gusto nia si Shane. I always see them together: sabay mag break at sabay umuwi. She's so lucky hayst. 

"Who's lucky?" he asked.

"Huh? What?"

"I heared you say she's so lucky then you sighed" narining ba niya? I'm sure I said it to my mind how come?

"Ah wala. I'm just thinking about something."

"Do you have load? Kaka expired lang ng sakin. We should call someone who can help us get out of here" he asked again. Right! Bakit ba hindi namin naisip na tumawag ng tulong? I really just liked this set-up that I forgot that we can call someone to help us.

"Right, I try to call my friends." I said bago tumayo at tawagan sila Kai, baka nasa library pa naman sila. Pero naka ilang missed call na ako pero hindi pa rin sila sumasagot. What's with this people?

"Hindi sila sumasagot" I said.

"Can I borrow your phone? I will call someone." I give my phone and sat beside him again.

"Hey, Yah oo dito sa may Lab. Sige we'll wait. Don't rush okay? Baka mapano ka pa" he said over the phone. I wonder who's he's talking to kasi mababakas mo talaga yung pag aalala sa boses niya. "Thank you " dagdag pa niya bago niya ibalik sakin ang phone.

Ayoko namang itanong kung sino yung tinawagan niya baka friend niya, though si Ryle lang naman ang kilala kong friend niya and of course...

Shane

At hindi nga ako nagkamali. The door swung open and Shane entered the room holding the key.