" annenizin beyninde tümör tespit edildi." Dedi doktor. O anda beynimden vurulmuşa döndüm. Hemen konuşmaya başladım.
"P-peki annemin sağlığına kavuşma olasılığı var mı ?" Dedim dolu gözlerle. Doktor hafifçe başını sallayıp beni onayladı ve konuşmaya başladı.
"Tabiki var. Bunu ameliyatla halledebiliriz. Beynindeki tümör büyümeden ameliyat olması gerek. Eğer bu ameliyatı erkenden yapmazsak maalesef tümör büyüyecek." Doktorun söylediklerinden sonra hem az da olsa mutlu olmuştum hemde tedirgin olmuştum. Ya ameliyatı erkenden yapmazsak ve annemin yaşama şansı olmazsa... Ben yaşayamadım annemsiz. Tek o kalmıştı yanımda. Babamda gitmişti... Şimdi annemin gitmesine izin veremezdim. Hayır bu sefer böyle birşey olmayacaktı.
"Ameliyatı hemen halledelim doktor bey."
"Yalnız bu ameliyatın fiyatı biraz yüklü bir para. Yani ödeyebilecek misiniz? "
***
Ne yapacaktım. Annemin beyninde bir tümör vardı ve ben şimdi öğreniyordum. Annem bunu biliyor muydu acaba. Eğer biliyorsa annemi affetmezdim., Annem daha uyanmamıştı. Bende hastane önünde oturup ağlıyordum. Ameliyat olması gerekiyordu ve bende bu ameliyat parasını ödeyecek kadar para yoktu. Kredi çeksem bile 1 hafta dan uzun süre para çekemezdim.
Ciddi ciddi annem 1 hafta içinde ameliyat olmazsa durumu daha kötüye gidecekti. Allah'ım ne yapmalıyım? Lütfen bana yardım et. Yarım saattir ağlıyordum. Gözlerim kızarmıştı kesin. Yanımda bir hareketlilik hissettim ama dönüp bakmadım bile. Sessizce ağlamaya devam ettim. Ardından gelen sesle şaşırdım onun burda ne işi vardı?
"Sorun ne ? İstersen bana anlatabilirsin."
Ateş beye döndüm. Yine sert ve ulaşılmaz yüzüne tezat yumuşak konuşmuştu. Şuan ciddi ciddi Ateş bey yanımda oturmuş bana sorunun ne olduğunu soruyordu. Gözlerimdeki yaşları silip burnumu çektim. Küçük bir kız çocuğu gibi durduğume yemin edebilirdim.
" Bir sorun yok." Başını iki yana sallayıp konuştu.
" Anlat işte rahatlarsın. En azından yardım edebilirim belki ha ?" Ona anlatmalı mıydım? Yok olmaz anlatamam açık bir şekilde Ateş beyden para isteyemezdim.
"Aaah hadi ama anlat işte dediğim gibi yardım edebilirim." Dedi bana soran gözlerle. Sanırım isteyecektim. Burada annemin hayatı söz konusuydu. Durumu bir kenara alıp konuşmaya başladım.
" Kafedeyken b-bir telefon geldi. A-annemi hastaneye kaldırmışlar yol da bayıldı diye. Bende bunu duyunca apar topar kafeden çıkıp hastaneye geldim. Ve doktorla konuştum..." Sona doğru artık sesim incelemişti ve nerdeyse ağlayacaktım. Bana devam et der gibi başını salladı.
"A-annemin be-beyninde tümör var-rmış."
" A-ama kurtulma şansı var yani bu 1 hafta içerisinde ameliyat olmazsa durumu daha da kötüye gidecek." Başımı eğerek konuşmuştum beni ağlarken görmesini istemiyordum. Göz yaşlarını silip başımı kaldırdım.
"Ameliyat parası çok yüklü bir miktar yani ş-şey bana borç verebilir misiniz?" Demiştim sonunda oh be. İnşallah verirdi. Beni dikkatli bir şekilde izliyordu.
" Yemek yapmayı biliyor musun?" Dedi. Ne alaka şimdi konumuzla ?
"Pardon ne alaka?"
"Sen söyle bir."
"Evet biliyorum."
"Sana borç para veririm yalnız bir şartla." Ona ne şartı der gibi baktım. "Benim evimde bana yemek yaparsan yani evimde aşçı olursan. Hem bana borcunu da ödeyebilirsin." Ne cevap vereceğimi bilmiyordum. Tekrar konuşmaya başladı.
" Evet Alya cevap bekliyorum?"
***
Sa. Geç geldi biliyorum kısa da olmuş olabilir üzgünüm 💘✨ int olmadığı için şimdi atabildim bu seferlikte affedin ♥️
