The Ace and The Four Kings

Chapter 3: Who are them?

Chapter 3: [ Who are them? ]

Ella's POV

"I'm so sorry, Monique. Pag-kaka alala ko kasi ay nilagay ko na sa bag ko 'yung sanitizer kani—" napaigtad na lang ako nang maramdaman kong may bumuhos na malamig na likido sa ulo ko.

"Shut up! kahit anong sabihin mo, stupida kapa din!" singhal n'ya sa'kin.

Napayuko ako ng marinig kong nagtawanan ulit 'yung mga kasama n'ya maging ang lahat ng estudyante sa Cafeteria. Pakiramdam ko ay nanginginig na ang tuhod ko sa kahihiyan. Hindi ko na alam ang gagawin. Nakakainis! hindi ko man lang maipagtangol ang sarili ko. Sa sobrang panlulumo ay tumulo na lang ang luha ko.

"Now, get out of my sight! ang sakit mo sa mata!" bulyaw n'ya ulit sa muka ko.

Paalis na sana ako nang may kung sinong pumatid sa'kin dahilan para mabitawan ko 'yung tray na hawak ko na noo'y puno ng mga pagkain. Tila ba slow motion ang nangyari at dahan dahang lumanding ang mga laman n'un sa isang bag. Natulala na lang ako habang pinagmamasdan ang 'di maipinta muka ng may-ari nun.

No, hindi 'to nangyayari. Nang dahan dahan s'yang tumingin sa'kin ay halos mapigil ko ang hininga ko.

"D*mn you! this is the last Chanel bag I had in the US. How dare you!?" tila mapuputol na ang litid na sigaw neto sa'kin.

"I-I'am really sorry, Monique. H-hindi ko sinasadya, m-may pumatid kasi sak—"

"Be thankful. I borrowed you from Spade. You have the privilege to hang out with me yet this is all you gonna do? are you fvcking stupid!?"

Tuluyan na akong napapikit nang makita kong mabilis na umangat ang kamay n'ya papunta sa muka ko. Hinihintay kong dumapo ang kamay n'ya sa mukha ko nang may marinig akong nagsalita na nagpbilis ng tibok ng puso ko. 

"So this is your new den, Monique?"

Agad akong napadilat ng mata dahil sa narinig ko. Kahit bahagya s'yang nakayuko at natatakpan ng itim sa sumbrero ang kalahati ng muka n'ya ay 'di sigurado ako.

X-xyrine?

"What the hell are you talking about? and who are you to casually say my name? don't you know who I am? I'm Monique Hernandez! The soon-to-be-daughter ng university na 'to! so what rights do you have to say my name?!" gigil na gigil na sigaw ni Monique kay Xyrine ngunit ang nakakapagtaka ay hindi man lang natinag ang huli.

"Soon-to-be daughter?" ngumisi ito, " right, so how about mine, would you mind asking my name?" tanong nito habang nakayuko at mariin pa ring nakahawak sa braso ni Monique.

"The hell? and why would I ask your freaking name? let see what confident do you have there, " mabilis na kinuha ni Monique ang cap ni Xyrine upang makita ang muka neto, ngunit bigla s'yang napahinto. 

Ilang segundo muna s'yang natulala dito bago s'ya tuluyang namutla. "I-ikaw?" di makapaniwala n'yang tanong, "no! it can't be..." nang sabihin n'ya y'on ay buong lakas n'yang hinatak ang braso n'ya at tumakbo palabas.

Nadatnan ko na lang ang sarili ko na nakatulala ako habang unti unting napupuno ng bulong-bulongan ang buong Cafeteria.

Teka, anong nangyari? bakit parang mag-kakilala sila? pero bakit gan'to? dapat ba akong matuwa sa ginawa ng pinsan ko o dapat ba akong mas matakot. I know Monique. There's something bad will happen 'pag binanga mo s'ya. Nakatingin pa rin ako sa kawalan ng marinig kong nagsalita si Xyrine. 

"So, this is what you mean?"

Hindi ako nakapagsalita.

"Ito ba ang dahilan kung bakit ayaw mong pansinin kita dito at kung bakit ayaw mo akong pumasok sa Montreal?"