Uzaklaşma.. |BxB|

• Benden Babamı aldılar •

Ela

Kapının önünde bir ileri bir geri gidip geliyordum. Telefonumu çıkartıp saate baktım. 9 olmuştu bile. Elimi kalbime götürüp durdum ve derin bir nefes aldım. Beni Koray abimin yanında bildikleri için saatin önemi yoktu. Tabii her an abimi arayıp beni sorabilirler ve planımı bozabilirlerdi. Aslında plan falan yoktu. Sadece konuşmak istiyordum.

Büyük abimle hiç konuşmamıştım. Sadece konuşmak, tanışmak istiyordum. İki üç basamağı çıkıp zile bastım. Ne kadar sakinleşmek için beklersem o kadar cesaret kaybı yaşıyordum. Çoktan bir saati geçkin bir süredir kapılarının önündeydim. Biraz daha beklersem zaten azıcık olan cesaretim puf diye buhar olacak bulutlara karışacaktı. Bir süre içeriden ses gelmedi. İç çekip omuzlarımı indirdim ve kapıya arkamı dönüp basamakları indim. Şansıma evde değillerken mi gelmiştim?

" Buyrun? "

Duyduğum sesle irkilip arkamı döndüm ve mavi gözlere baktım. Midem kasıldı. Gerçekten de Anneminkilerle aynı tondaydı. Beni süzüp gözlerini kıstı. Yutkunup basamakları çıktım.

" Ela değil misin sen? "

Hızla başımı salladım. Eşiğe yaslanıp kollarını göğüsünde birleştirdi. Yutkunup konuşmayı denedim. Ne yazık ki iki lafı bir araya getiremedim.. Sinirle oflayıp yere eğdim başımı. Kem küm etmeye mi geldin Ela?

Konuşsana kızım!

" Şey, ben.. Şey için gelmiştim.. "

Harika konuştun, helal olsun.

Tam tekrar konuşmaya, hayır konuşamamaya başlayacakken içeriden O geldi. Umut eniştemin yanında durup gözlerini üstümde gezdirdi. Gülümsedim. Fotoğraflardan daha yakışıklıydı. Esmerimsi teni, ela gözleri ve kaslı vücuduyla gerçekten çok yakışıklı görünüyordu. Ah, göğüsüm kabardı. Kimin abisi be!

" Aşkım, bu kız kim?
Misafir beklediğimizi bilmiyordum. "

Aşkım dedi.. Erime Ela erime.. Umut'un mavileri ikimiz arasında gidip geldi. Gerilmiş görünüyordu. Gülüşüm yavaşca soldu, doğru ya. Abim benden de nefret ediyor olmalıydı. Gururla kabaran göğsüme eşlik eden omuzlarım indi aşağı yavaş yavaş. Abim eniştemin bir şey demediğini görünce bana döndü. İrkilip kolumu cimdirmeye başladım. Altıma edeceğim yemin ediyorum.

" B-ben Ela. Abi. "

Bir dakika kadar baktı bana. Öyle nefretle değil ama. Merakla. Gülümsedim hafifçe. Çok korkmuştum gözlerinde nefreti görürüm diye.

" Abi, k-konuşabilir miyiz?
Sadece birkaç dakika. "

Enişteme baktı. Eniştem ise bana ve sonra ona. İlgiyle izledim onları. Dudakları aralanmasa da gözleriyle konuşuyor gibiydiler, bir birlerini konuşmadan da anlayabiliyorlardı sanki. Gülümsedim bu kez daha büyük. Abim böyle güzel bir adam bulduğu için çok mutluydum. Onu anlayabilen birini bulmuştu. Eniştem abimin omzunu patpatlayıp onu dışarı itti biraz. Abim bana doğru adımlayıp arkasına, enişteme baktı.

" Yarım saat sonra pizza hazır olur. "

Mavileri bana kilitlendi. Yutkunup geriye adımladım. Dengemi kaybettiğimde abim kolumdan tutup beni çekti. Doğrulur doğrulmaz elini benden çekti. Arkama bakıp tekrar yutkundum, basamağın ucunda durduğumu fark etmemiştim. Yükseklik olmasa da düşseydim benim için tehlikeli olabilirdi. Abime bakıp gülümsedim, konuşamıyordum resmen.