Arena of Death [On-Hold]

CHAPTER 4

Chapter 4:

Nang makita siyay hindi ko maiwasang mapangiti, it's been a long time. Hindi ko na nabilang kung ilang taon din kaming hindi nagkita. Andaming nagbago sa itsura niya but he's still the same person I knew. The same person I always looked up to.

"So how are you doing?" Tanong niya habang inilalapag ang isang basong juice sa babasaging lamesa na nandito sa harap ng kinauupuan ko.

Rinig pa din mula rito sa loob ng bahay niya ang ingay sa labas. It's not really looked like a house it's kind of a bar, pero dahil maaga pa ay sarado pa ito.

" I've been doing good," ngumiti ako sa kanya, at hindi ko maiwasang mapatingin sa mukha niya, may mga wrinkles na ito," how about you? It's been years." Sumimsim ako sa baso ng juice na ibinigay niya kanina.

"Living my life to the fullest, i guess." Nang tumawa siya ay napatawa na din ako, nakakahawa talaga ang tawa niya lalo na kapag labas sa trabaho ang usapan, sobrang gaan lang.

"I see," tipid akong ngumiti at natahimik.

"Still thinking about her?" Mahinahon niyang tanong na nakapagpatigil sa akin, at dahan dahang napalingon sa kanya. Tipid akong napangiti.

"Nah, iniisip pero hindi na kagaya ng dati." napangiti naman siya sa sagot ko, siguro ay hindi niya inaasahan iyon.

"You've became a brave and strong woman Maeve, just like her." He tapped my shoulder while looking at me, napatingin ako sa kamay niya na nasa balikat ko pagkatapos ay sa kanya.

"I wish I am." Mahinang sagot. Because I've been wishing that I'm strong and brave just like her. Strong and brave enough to escape the hell she used to live with, kasi ako hindi ko kayang umalis. I can't just leave.

"I know that you'll do good soon, Maeve." His smile is full of assurance na parang kung ano man ang mga bagay na pinag aalinlangan ko ay malalagoasan ko din.

Nag usap pa kami tungkol sa mga bagay dati habang sumisimsim ng juice nang maisipan niyang juice is too lame for us. Nagpaalam siyang aalis muna para kumuha ng wine.

I roamed my eyes in the bar, sakto lang ang laki nito that can accommodate a big crowd, may second ito, doon siguro ang mga VIP rooms. He's realky doing good, I wish i could do this someday.

Napalingon ako sa pintuan ng bar nang may marinig akong mga hagikhikan ng mga bata. I can only see their shadows from where I'm sitting, two small silhouettes and a tall one, they must be playing here. Tatayo na sana ako para puntahan ang mga bata nang dumating na siya dala ang isang bote ng alak.

"Elle and Eric must be playing again." he said as he pour the wine in the two wine glasses. Nagtatanong na napatingin ako sa kanya, and he looked shocked, pagkatapos ay natawa.

"Sila yung mga batang naglalaro diyan sa labas, those two are siblings."

"Oh! But who's with them?" I curiously asked.

"They're with someone?" Gulat na tanong niya at lumapit sa pinto, hindi ko napigilan ang sarili kong lumapit din.

And there I saw the most adorable children I ever so in my life. They look so cute.

Nakasout ang dalawang bata ng lumang damit at may kaunti silang mga dumi sa mukha but they still look cute. Dahil siguro sa paglalaro sa labas.

What's with them? Kailanman ay hindi ako pumuri sa mga bata o dahil ngayon lang ulit ako nakakita? Posibleng ganun nga.

Nang makita kami ng mga bata ay agad silang ngumiti sa amin, that geniune smile from them makes my heart melt, ang cute nila.

"Hi po!" Bati nung batang babae, may dala siyang mga candy. Binigyan niya ang isa pang batang lalaki. Kind heart girl.