3.47 am

Εν αρχή ην το χάος.

Όταν τα βλέμματά τους συναντήθηκαν ένα σύμπλεγμα καφέ και γαλάζιου δημιουργήθηκε. Η φωτιά και ο πάγος έσμιξαν για λίγο μέχρι που οι μοίρες βρέθηκαν αντιμέτωπες στο μέλλον τους.

Την πρώτη φορά που την αντίκρισε, τα μάτια του έλαμψαν, η καρδιά του επιτάχυνε το ρυθμό της και ένα ζεστό χαμόγελο φώτισε το πρόσωπό του. Το συναίσθημα στο βλέμμα του ήταν η στοργή που θα μπορούσε από πολλούς να χαρακτηριστεί ως έρωτας από την πρώτη ματιά, ένας έρωτας τόσο αγνός, σαν και αυτόν των παραμυθιών.

Στα καταγάλανα μάτια του, η μικρή, τότε, Έρρικα βρήκε έναν φίλο, ένα άτομο το οποίο λάτρευε και εμπιστεύονταν. Η μεγαλύτερη της εκδοχή της βρήκε σε αυτόν ένα άτομο που αγαπούσε, ένα άτομο που έκανε τα μάτια της να λάμπουν από την ευτυχία. Ένα πρόσωπο που θα ήταν για πάντοτε δίπλα της , να την προσέχει με οποιοδήποτε δυνατό τρόπο.

Αντιμέτωποι με αυτή την ιστορία αγάπης στάθηκαν πολλοί. Ανάμεσα τους και οι μοίρες,κόβοντας ένα νήμα της ζωής και υφένοντας ένα άλλο, αλλάζοντας έτσι το πεπρωμένο τους.

Από την άλλη πλευρά, ένα σγουρομάλλικο αγόρι περίμενε υπομονετικά κάποια για να ερωτευθεί. Να ανακαλύψει μια άλλη πλευρά του εαυτού του που καμία άλλη κοπέλα δεν του είχε βγάλει νωρίτερα. Να αισθανθεί την αληθινή αγάπη που τόσο είχε στερηθεί, αν και δεν ήθελε να το παραδεχθεί ούτε στον ίδιο του τον εαυτό.

Στις τρεις και σαράντα επτά λεπτά το πρωί όλα άλλαξαν. Δύο ζευγάρια μάτια εμφανίσθηκαν ενώ αλλα δύο χάθηκαν στο χάος μαζί με τα όνειρα που είχαν για το μέλλον. Αφήνοντας πίσω τους πολλή αγάπη και δύο ραγισμένες καρδιές.