I am the Lucky Girl (Part 1)

Chapter ten: Childish

Lisandra's P.O.V

"Uhm, are you hungry?", tanong ko.

"Yes I am. I'm sorry,it's just that I feel like I didn't eat like two months from now", natatawang sabi niya. Palihim kong itinago ang kamay ko dahil kumuyom yon.

Mga hayup na lalaki. Hindi ba nila pinapakain si jungkook?!....

"D-dont worry,I order you a Korean food. Wait,I just going to take it ", sabi ko at tumayo na. Pero nagulat na naman ako ng hawakan niya ang kamay ko.

Madalas na akong magulat ngayon. Di naman ako ganito dati ahh...

"You're coming back, right?", tanong niya. Tumango ako.

"Yes,of course. I'm going to prepare your food and feed you", sabi ko. Nakangiting tumango siya at binitiwan ang kamay ko.

Lumabas na ako ng guest room at bumaba ng hagdan. Naabutan ko sa sala si Ferdinand at papa. Pero wala si mama at ang mga kapatid ko.

Tss! Malamang nasa garden na naman ang mga kapatid ko..

"Where is eomma?", tanong ko.

Nilingon nila ako.

"Nasa kusina,pine prepare yung mga pagkaing binili mo para kay jungkook", sabi ko.

"Oh and one more thing. Don't call him Jungkook, for the meantime he is Lucas Seo", sabi ko. Tumango lang sila kaya tumalikod na ako.

"How is he doing, lisandra?", tanong ni Ferdinand. Nanatili akong nakatalikod sa kanila.

"Good, but I think naapektuhan ang pagkawala ng memorya niya dahil parang nagiging isip bata siya. I've known him as confident and a strong man but awhile ago, he's been doing weird things", paliwanag ko bago nagtuloy tuloy sa kusina.

Naabutan kong naglalagay ng juice si mama sa baso.

"Oh,anak? Anong kailangan mo?", tanong niya. Tinuro ko ang mga Koreano foods.

"Ako na ang magdadala niyan. At pwede bang kumuha rin ho kayo ng isang basong gatas. He needs to drink that", sabi ko. Tumango naman siya at kumuha.

Inilagay niya yon sa food tray na kasama ng mga Korean food. Kukunin ko na sana yon ng May tumawag sa pangalan ko.

"Lisandra? Where are you?", sabi ni...... Jungkook?! Dali dali akong lumabas ng kitchen.

Nakita kong kasama niya na sila papa don. Lumapit ako sa kanila.

"Bakit ka bumaba-- I mean, why did you go downstairs? Your not in a good condition yet", nag aalalang sabi ko. Malungkot siyang ngumiti.

"I-I'm just scared of being alone and your taking too long so I got here", nakangusong sabi niya pa.

Scared?! Tss! I mean siya?! Matatakot?! Wow ahh ngayon ko lang narinig to.....

Napangiwi akong ng maalala ang nangyari sa kanya.

Yeah,right....he got traumatized,too...

Bumuntong hininga ako.

"I left you about seven minutes ago....it's not too long,Lucas", sabi ko.

"Oh,jinja? Psh! It takes minutes so it's too long", parang batang sabi niya. Nilingon ko si Ferdinand.

"Kita mo? Nagiging isip bata siya. Hindi naman siya ganyan kaya naninibago ako", seryosong sabi ko.

"What are you saying?", tanong ni Jungkook. Nilingon ko siya at nginitian.