Η μοναξιά ενός κοριτσιού.♡♥

Κεφάλαιο 2ο◆◇

Ένα αγόρι διαφορετικό από τα άλλα.Αμέσως μπήκε μέσα χωρίς δισταγμό και με άνεση είπε "Γεια σας,με λένε Ιωσήφ Αλεξανδρίδη.Η διευθύντρια με έστειλε σε αυτήν την τάξη γιατί άργησα και δεν ήξερα ποία ήταν η τάξη μου". Τότε η Κυρία Αθηνά κοίταξε την κατάσταση που αναγράφονταν τα ονοματεπώνυμα μας. Μόλις βρήκε το ονοματεπώνυμο του στη κατάσταση που κρατούσε στα χέρια της. Mε την σείρα της του είπε "Γεια και σε εσένα αγόρι μου.Ονομάζομαι Αθηνά Παπαδοπούλου και είμαι η καθηγήτρια αγγλικών.Μπορέις να μου πεις σε παρακαλώ γιατί άργησες;" και μέτα κοίταξε πρώτα αυτόν και ύστερα το ρολόι της.Πέρασε μερική ώρα μέχρι να της απαντήση και μόλις πήγε να το κάνει τον διέκοψε και απάντησε αυτή στην ερωτησή της αντί γι΄αυτόν. "Τέλος πάντων,δεν μπορώ να χάσω άλλο χρόνο.Ελπίζω στο μέλλον να μην επαναληφθεί.Για την ώρα βρες ένα θρανίο με κενή θέση και κάθισε με κάποιον συμμαθητή σου. "Αυτός δεν μίλησε άλλο και υπάκουσε σε αυτό που του είπε η καθηγήτρια των αγγλικών.Με τα μάτια του έψαχνε για μιά κένη θέση.Μόλις είδε μία κατευθύνθηκε προς τα εκεί.'Ενω τα παρακολουθούσα όλα αυτά τότε συνειδητοποιήσα ποίον είχε ρωτήσει για να καθίσουν μαζί.Είχε ρωτήσει τον Άγγελο Μακρόπουλο.Ωχ,αυτό δεν είναι καλό είπα από μέσα μου. Αυτό με ξάφνιασε και ταυτόχρονα δεν μου άρεσε καθόλου,διότι ο Άγγελος από σα μου είχαν πει τα κορίτσια ήταν ο μεγαλύτερος γκομενιάρης και νταής του σχολείου. Ακόμη ήταν πολύ δύσκολος και σαν χαρακτήρας και σαν άνθρωπος. Παρ'όλα αυτά ήταν πολύ ωραίος και άνετα τον ερωτευόσουν μόνο με μία μάτια του.Μόνο που εγώ δεν ανήκα σε αυτήν την κατηγορία των κοριτσιών. Εκείνο όμως που με ξάφνιασε περισσότερο.Ήταν που ο Άγγελος δέχτηκε δεν το περίμενα σε καμία περίπτωση αυτό,επειδή έπρεπε να τον κερδίσεις με τον χαρακτήρα και την συμπεριφορά σου. Όμως,δεν είχα ιδέα πως τα είχε καταφέρει ο Ιωσήφ. Είχε περάσει η σκέψη από το νου μου,πως ίσως να γνωρίζονταν μεταξύ τους. Είχα το προαίσθημα πως κάτι κακό θα συνέβαινε εκείνη την στιγμή,αλλά δεν ήξερα τι. Μέχρι που το προαίσθημα μου βγήκε αληθινό. Όση ώρα έκανα αυτές τις σκέψεις τους παρατηρούσα καλύτερα. Τότε το διαπίστωσα πως είχα δίκιο, διότι συζητούσαν σαν να είναι φιλαράκια από παλιά. Ξαφνικά άρχισε να γελάει ο Άγγελος και να λέει κάτι στον Ιωσήφ.Τότε απότομα γύρισε το κεφάλι του ο Ιωσήφ και τα βλέμματα μας συναντήθηκαν.Εκείνη την στιγμή κατάλαβα πως αυτό που του είχε πει αφορούσε εμένα.Μου έκλεισε το μάτι και στα χείλη του είχε σχηματιστεί ένα χαζό και παράλληλα πόνηρο χαμόγελο που μου την έδινε στα νεύρα.Μολονότι το πρόσωπο του ήταν υπερβολικά όμορφο! Με τέτοιο τρόπο που δεν είχα ξαναδεί σε κανένα αγόρι....

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Γεια σας. Συγνώμη που άργησα να γράψω το κεφάλαιο,αλλά είχα πολύ διάβασμα για το σχολείο και το φροντιστήριο.Ελπίζω να σας αρέσει.Η φωτογραφία απεικονίζει τον Ιωσήφ Αλεξανδρίδη(Ian Somerhalder) και τον Άγγελο Μακρόπουλο(Dylan O'Brien). ΠΑΝΈΜΟΡΦΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΔΎΟ!!! Σας παρακαλώ σχολιάστε και ψηφιστέ ώστε να μπορέσω να βελτιώσω την ιστορία μου!!! Love you all μέχρι το επόμενο κεφάλαιο... byeeeee ♡♥ツ