ÜÇ AY

2.Hazırlık Başlasın

Sabah Esma ve Serra'nın cırtlak sesiyle gözümü açtım. Şaka gibi saate baktığımda çoktan alarm çalmış ve ben duymamıştım kafamı kaldırdigimda Serra'nın sinirle baktığını ve içinden sövdüğünü fark edip kahkaha atmıştım.

İlk defa Esma gülüşüme karşılık vermeden bana sinirle bakıyordu. Bende onları çok bekletmeden yatağımdan doğruldum. Onları odamdan çıkartıp üstümü telaş içinde giyindim. Kot pantolon gri tişört giyinip odamdan çıktım.

Herkes sessizdi ve ben sessizliği bozdum;

"Kızlar, bir şekilde Rümeysa'nin annesini ikna etmemiz lazım"

Serra kararlı bir ses tonuyla;

"O iş bende kızlar dert etmeyin."

Şu an sadece Serraya güvenerek yola çıkmıştık. Yolun yarısına kadar sessizce yürüdük. Bu sefer sessizliği bozan Esma'nın çalan telefonu oldu.

"Özel numara arıyor kızlar açayım mı?"

Serra ve ben aynı anda hayır dedik. O ise bizi hiç dinlemeden telefonu açtı. Bende Serra'nın koluna girdim ve yola devam ettik.

"Buyrun kimsiniz?"
...
"Cevap verecek misiniz?"
...
"Lan orospu çocuğu sen kimsin!"

Esma ilk defa ciddiydi ve çok sinirli duruyordu. Serra Esma'nın elindeki telefonu alıp kulağına doğru götürdü ama telefon çoktan kapanmıştı.

Umursamayıp yola devam ettik. 10 Dakika sonra evin önüne geldik. Kapıyı yavaşça tıklattım. Rümeysa kapıyı açtı bizde içeri girdik. Serra Rümeysanın annesine hemen selam verip konuya girdi.

"Nuran Abla neden izin vermedin hepimiz gidiyoruz bize güvenmiyor musun? Fazla kalmayacağız ayrıca Rümeysa gitmezse bende gitmeyeceğim."

Esma ve bende kafamız ile onaylanıp "Bizde" dedik.

Uzun bir ara ikna edemedik Daha sonra pes edecektik ki, bir anda izin verdi. Hepimiz şaşkın ve aynı anda gülümseyerek Rümeysanın odasına geçip plan yaptık.

Esma direkt konuya daldı;
"Kızlar şimdi orada yaklaşık 1 ay kalacağız. Belki de daha fazla ona göre valiz hazırlayacağız."

Serra;
"Oha lan nasıl 1 ay bence çok az amına koyayım"

Rümeysa Serra'nın dediklerine kikirdeyerek tepki gösterdi

Konuşmalarimizi ve planımızı yaptıktan sonra soğuk bir şeyler içip valiz hazırlamak için evlere doğru yol aldık yarın bizi çok uzun bir yolculuk bekliyordu ve neden bilmiyorum ama içim kıpır kıpırdı sanki yeni bir hayata başlayacaktık.

Eve geldim.

Odama çıkıp gardrobumun üstündeki mavi valizi alıp sevdiğim kıyafetleri yerleştirdim.

Vakit bi hayli geçmişti.Telefonumu elime aldığımda grupta kızlar çoktan hazırlanmış ve konuşmuşlardı bende hazırlanıp biraz sosyal medyada gezinip yatağıma oturdum.

Serra'nın babası sabah 7 buçukta kapının önünden araba ile alıp otogara götüreceği için kendimi çok erken saatlerde uykuya teslim ettim.

Gerçekten çok heyecanlıydım