Best Friend(COMPLETED)

Epilogue

15 years later.....

PAPALABAS NG FLOWER SHOP si Timmy dahil bumili siya ng isang tangkay ng puting rosas. Death anniversary ngayon ni Monnette kaya bumili siya ng puting rosas at bibisita na rin siya sa puntod nito.

Moving on isn't easy. You have to face  to many obstacles, before you could make it. Kagaya niya sampung taon din siyang nagdurusa bago siya nakawala sa malungkot na kanyang karanasan.

Halos gabi-gabi niyang napapaginipan ang pagkamatay ng kanyang kaibigan. Araw-araw niyang sinisisi ang sarili. Oras-oras siyang nagdarasal na sana panaginip lang lahat.

Hindi iyon naging madali, muntikan na nga niyang pagtangkaan ang kanyang sarili dahil sa depresyon na kanyang nararamdaman, but gladly hindi iyon natuloy. That time when he was about to kill his self, he close his eyes then he saw Monnette's crying face begging him to stop and do not do it, to continue his life  just like it was before.

Kaya niya pinagpatuloy ang kanyang buhay. Kahit mahirap, lumaban siya at kumapit sa diyos, dahil alam niyang ito lang ang pinakamatibay niyang pwedeng kapitan at sandalan na hindi siya huhusgahan.

He is now thirthy-two at ganun din si Monnette. After an hour he finally got in the cementery, kaagad niya namang tinungo ang puntod ng kaibigan at linagay doon ang kanyang bulaklak na dala.

Nagsindi siya ng kandila at umupo sa may damuhan. "Hi, baby...ang tagal na rin no?fifteen years without you is so darn hard but I still keep on my life living just like you wanted me to do. I miss you, and I love you....everyday I've  been thinking that, what if you didn't die, that you live, ano kaya  ang buhay na mayroon tayo ngayon no?and as you said, I never blamed God na kinuha  ka niya saakin ng napakaaga, kasi nga di'ba..." he wiped his tears. "....sabi mo sa panaginip ko na, everything happens for a reason. Kaya kahit ma-masakit tinanggap ko, kahit hindi ko kaya, you've always been my master since  then and now. Everytime I look up in the sky talking to you, I always felt lonely, because I miss you, I miss your smile, I miss your hugs and I miss everything about you..."

"....I know that even a billions of words cannot bring you back you back anymore, you left me behind of those hurtful but romantic words fifteen years ago, I was broken, I'm a mess, but you still left your happy memories with me and maybe that's okay with me....fuck!I really really hate the reality. Every night I cannot sleep because all I was thinking is only you. Para sa akin hindi ka naman nawala lalo na ang pagmamahal ko sa iyo, always remember that. I miss you..."

"....'nga pala, si Kuya Aries happily married na kay ate Reliza sa totoo nga niyan, they are expecting a baby boy, si Alleah naman tumutulong kay kuya Aries sa pagpapatakbo ng kompanya. Sina tito at tita, as usual mga matatanda na rin lalo naman ang parents ko. Si Priyah at Lennon naman apat na  salita lang ang masasabi ko sa kanila 'pinagtagpo pero di tinadhana' Priyah is busy to her new hobbies now, she is helping those people who has a sickness na kagaya mo, while Lennon is going to be  married with his eight years girlfriend Aica. Si Mert naman natatakot mag-asawa mula nung magkahiwalay ang parents niya twelve years ago kaya  ibinuhos niya nalang ang buong atensyon sa pagiging isang famous photographer. While Zoe is now happily married with his Mexican husband, she already have a two kids it's a twin actually. Si Rizz at Amelia naman ay balita ko naging isang successful doctor na, pero wala pa ring mga asawa..."

"....yung batang niligtas mo naman, dalaga na rin and she is everyday thankful to you, ikaw nga idolo niya eh. Sina Manang Lucy at Manong Philip naman matatanda na rin, pero nag-hire pa rin ang mga magulang mo ng care taler para sa kanila. Tsaka muntikan ko ng makalimutan na may manliligaw na pala kay Alleah, pero hindi ko alam kung sinagot na ba ng kapatid mo...everyone is happy now, well except me....." malungkot na malungkot niyang sabi.

"......I miss you, and wait for my right time, so that we could still be together, at huwag na huwag kang tatanggap ng manliligaw  mo diyan sa langit, kundi mapipilitan talaga akong sumunod sa'yo..." natawa siya sa sariling tinuran.

He closed his eyes at nakiramdam siya sa paligid, then a soft and cold breeze of the air filled him. Pakiramdam niya may kung sinong yumayakap sa kanya. And he likes the way the breezes embrace him it really feels familiar, then he heard a soft voice 'I'll wait for you, soon' then he felt that someone is kissing him in his cheeks.

Napamulagat siya ng tingin at lumilinga-linga sa paligid. "Monnette, baby?" mahinang bulong niya.

Then he looked at Monnette's lapida, he touched it and smiled. "Thank you for always being on my side, baby. I love  you and I miss you..." he said.

Inintay niya lang na maupos ang kandila bago siya tumayo. "I need to go, baby. I'll just visit you when I get some free time..." nakangiting saad niya.

Isang minuto na muna siya nakatayo bago siya tuluyang umalis at sumakay sa kanyang kotse. Minaneho niyaito ang kanyang sasakyan papalabas ng  Sunny Memorial Park.

Minaneho niya ito papuntang King's  Village  doon siya ngayon nakatira, matapos siyang magtapos ng pag-aaral kaagad siyang nag-training upang humalili sa posisyon ng kanyang ama sa kanilang sariling kompanya.

After four years of training, may kaunti lang prosesong ginagawa bago siya tuluyang nakaupo bilang bagong CEO ng kanilang kompanya.

At mas lalo pa itong lumago ng siya na ang bagong humalili dito. His house is quite too big for him. Pero ito ang pangarap niyang bahay. His house was designed by Monnette when she's still alive. It was Monnette's idea to draw thier dream house. Siguro pareho silang fourteen noong mga  panahong yun.

It was big and beautiful, pangarap niyang tumira doon kasama ang dalaga pero maaga itong kinuha ng diyos. Wala siyang ibang babaeng ititira dito maiban sa babaeng minahal niya, ngunit patay na ito sa madaling salita wala talaga siyng ibag patitirahin dito.

Napaigtad siya ng marinig ang napakalakas na door bell sa labas, kaya nagpapadyak-padyak niyang tinungo ang pintuan at binuksan iyon.

Nasorpresa siya ng makitang lahat ng kaibigan at pamilya niya nasa labas ng kanyang pintuan. Halimbawa: sina Tita Ysa, Tito Ace, Priyah, Lennon, Mert, Zoe a d her Mexican husband with thier kids, Rizz, Amelia, Kuya Aries at ang asawa niya, Alleah at siguro boyfriend nito ang kasama, yung babaeng iniligtas ni Monnette ang ang pamilya nito, ga magulang niya at sina Manang Lucy at Manong Philip, halos lahat ng nagmamahal sa  dalaga ay nandoon.

"A-anong ginagawa niyo dito???" nagtatakang sagot niya.

"Akala mo ba nakalimutan namin ang death anniversary no Avren..??" sabi ni Priyah.

Ngumiti siya. "Pasok kayo..." sabi niya.

Then they all shared the foods na dala nina Tita Tsa at Tito Ace. Marami iyon sakto lang sa kanilang lahat.

After that, he look to all those people who loves and cares about Monnette. Ang dami nila, at kahit na nawala na ang dalaga sa kanilang mundong ginagalawan ay kahit kailan hindi nawala sa isipan at puso ng mga ito ang alaala ni Monnette.

He looked at Priyah. Nasaksihan niya kung paano umiyak ng umiyak si Priyah ng malaman nito hanggang sa nawalan ito ng malay. She really loves her best friend.

The End

|
|
|
\/
Author's Note