IT'S ONE WEEK SINCE she got her job, but even though it has a great salary, she thinks that anytime she could die in so much tiredness. Her boss always giving her a mountains of paper works.
Kaya minsan ang oras ng uwi niya ay gabing-gabi na. Minsan pag-uwi niya dumideretso nalang siya sa pagtulog at hindi na nakakapagbihis pa dahil sa pagod.
Tapos gumigising pa siya ng napaka-aga para hindi na siya nakiki-pagsiksikan pa sa jeep at wala din siyang planong magpa-late araw-araw, tapos napaka hassle pa ng traffic araw-araw na sumasalubong sa kanya araw-araw kahit na umagang-umaga.
Nang mahagip ng kanyang mga mata ang gusaling kanyang pinagtra-trabahuan kaagad niyang pinahinto ang jeep na sinasakyan at nagbayad bago lumabas ng jeep at tumawid sa isa pang kalsada, inayos niya muna ang suot na damit.
She was wearing a Chinese collar polo, black slacks and a stilletto. She's a type of a woman that doesn't wear skirts, dresses, or any types of clothes that shows her legs.
Inayos niya ang pagkakasukbit ng kanyang shoulder bag bago pumasok sa gusali. Everyone greets her, mula nang siya'y matanggap sa trabaho niya lahat naman ng nagtratrabaho don ay mababait sa kanya. Lalo naman si Ken ang pinaka-una niyang nakilala sa lahat ng nagtra-trabaho dito.
Pumasok siya ng elevator at pinindot iyon pataas kung saan naroon ang opisina ng boss niya. When she get there she immediately step out in the elevator and walk towards to her table.
It is still eight in the morning, so she wondered if her boss in the office. Minsan kasi hindi na yon nakaka-uwi dahil sa trabaho. In short napaka-sipag ng boss niya.
So she decided to check her boss inside in his office. As she knocked in the door and opened it, bumungad naman sa kanya ang nagkalat na mga papeles sa table nito at ang boss niyang natutulog.
Puyat na naman ang boss niya. Kaya naisipan niyang magpaakyat mula sa cafeteria ng pagkain. She ordered a black cappuccino coffe, then omelet rice, egg, bacon and hotdog.
Nang makarating ang pinaakyat niya kaagad siyang nagbayad.
"Salamat po, Nay Koring...." aniya at inilapag sa table niya ang dalang pagkain.
"Salamat din, ihja..mauna na ako..." kaagad naman itong umalis.
Habang siya ay dinala na ang tray sa loob ng opisina ng boss niya. Ganun pa rin ang posisyon ng boss niya, inilapag niya ang tray sa round table nito at nilagyan ng post-in note ang kape.
Tinungo niya ang lamesa ng boss niya at dahan-dahan itong niyugyug sa balikat. She smiled when she heard her boss groaned.
"Sir, gising na po..." pukaw niya dito. Kaagad naman itong nagtaas ng tingin sa kanya habang naniningkit ang mga mata nito.
"What?" his husky voice said.
She smiled ang pointed the tray of the food in the round table. "Morning breakfast niyo po iyon. Kumain na po kayo..." aniya.
"I don't eat breakfast..." pagmamatigas nito, kaya naisipan niyang magmatigas rin.
"No, you have to eat breakfast in order for you to gain energy, sir. How can you work properly without any food inside in your stomach, so yeah, kumain ka na po, ako na ang mag-aayos sa table mo..." pagtapos ay isa-isa niyang niligpit ang mga nagkalat na papeles at niligpit iyon.
Ramdam niya na nakatingin sa kanya ang boss niya kaya tumingin din siya dito at pinogilan niya ang reaksyon ng pagkailang.
"Kain na po...."
Kaya walang nagawa ang boss niya kundi ang sumunod sa kanya. Pagkatapos niyang nagligpit ay kaagad siyang lumabas ng opisina at huminga ng malalim. Kanina pa niya pinipigilan ang kanyang paghinga dahio sa pagkailang niya sa loob ng opisina ng boss niya.
YOU ARE READING
Her Promise
Aléatoire'I can't promise to fix all of your problems but there's only one thing I can really asure at you, and that is you will never face them alone' -Theodore Rein Dela Vega Catheline Aubrey Cortes was an orphan child, she was sent to the orphanage by h...