WHAT A GOOD DAY, today is the day that her boss give her a total break for two days. Tutal, rest day na rin niya ay susulitin na niya ito. Kaka-sweldo lang din niya kahapon.
Her first salary. Kaya ngayon ay papatungo siya ng divisoria upang mamili ng mga mumurahing laruan para maiuwi niya sa Calagtan Provine kung saan siya tumira, lumaki at nagka-isip.
Sa bahay ampunan. Tutuparin na niya ang pinapangako niyang mga laruan, gamit pang-eskwela para sa mga bata upang hindi ito lumaki na tinatawag ng iba na bobo at mangmang. Bumili na rin siya ng mga iilang mga damit.
Napakaraming mga bata doon kaya kung magba-bus lang siya ay tiyak na mahihirapan lamang siyang dalhin lahat ng mga pinamili niya.
Kaya kahit mahal ang mag-taxi, e pinili niya nalang iyon. Kaliwa't kanan ang mga gamit na pinamili niya kaya hindi maiwasang nalalaglag yung iba kaya todo pulot naman siya sa mga ito.
Sa sobrang init ng araw habang naghihintay siya ng taxing masasakyan ay hindi maiwasang tumulo ang kanyang pawis at mahilo ng konti.
She shook her head slightly, she hoped that this simple dizziness will flow away. Sanayan lang ang mga ganitong bagay.
Ano ba naman yan. Magki-kinsi minuto na siyang naghihintay pero wala pa ring pumaparang taxi. Talagang nahihilo na siya. Grabe ang maynila, di katulad doon sa probinsya, mainit nga ngunit presko naman hangin at ang mga pagkain doon.
Nakakainis!
She sigh and look down. "And malas naman" she whispered.
She was in the middle of controlling herself not to fall when a strong beep of a car filled at the waiting shed.
She look up as the car's window move down. She saw Theodore smiling at her. Nagagawa pa talaga nitong ngumiti habang siya ay parang mahihimatay na sa sobrang init.
He smiled. "Cathy, hatid na kita....san kaba pupunta?" Anito.
She shook her head. "Salamat nalang....malayo ang pupuntahan ko"
Right, it will take three to four hours before you'll reach the province. At hindi din naman niya guhustuhinh paupuin at pag-driven ng napakahabang oras itong lalaking ito noh.
"No, I insist Cathy" so annoying.
She rolled her eyes. "Malayo nga pupuntahan ko, Theodore" pagod na sabi niya.
"There you go. Tinawag mo rin ako gamit ang first name ko...." nakangising saad nito.
She shrug. "Umalis ka na nga lang, tingnan mo oh marami ng nakapila para kumuha ng pasahero" she pointed at the back of his car which is there are tricycles, taxi, and others lining after his car.
"Kaya nga sumakay ka na" pangunulit nito.
"Eh sa malayo nga ang pupuntahan ko, kulit mo naman eh" inis na pahayag niya.
"Wala akong pakialam, kaya sakay na, pronto..." anito.
There is no use on arguing of this little 'tungaw' right here. She knew that she will never ever win. Bumaba ito ng kotse at tinulungan siyang ipasok sa compartment ng sasakyan ang mga pinamili niya.
Umikot na rin siya papuntang passenger's seat at nag-seatbelt, ganun din ang ginawa ng binata bago nito pinausad ang sasakyan palayo.
"San tayo?" Tanong nito.
"Calagtan Province" she simply said.
Ramadam niyang napatingin ito sa kanya. "Ang layo nun, nasa apat na oras ang byahe na'tin bago tayo makarating doon" reklamo nito.
YOU ARE READING
Her Promise
Random'I can't promise to fix all of your problems but there's only one thing I can really asure at you, and that is you will never face them alone' -Theodore Rein Dela Vega Catheline Aubrey Cortes was an orphan child, she was sent to the orphanage by h...
