Sta. Barbara

Kabanata 2: Panaginip

Namulat si Ezikiel sa lugar ng kahapon. Nakatayo ito sa loob ng isang simbahan na napakapamilyar at mayroong napakagandang istroktura. Pinapagitnaan nya ang mga malalapad na upuan na syang inuupuan ng mga sumisimba doon. At sa kanyang harapan ang isang mesa na may telang puti na syang ginagamit kapag sumesermon ang pari. Sa likod nito ay ang isang malaking altar na pinapalooban ng mga santo na mistulang nakatingin sa kanya. Di nya din lubos maisip kung nasaan ito. Ngunit sa kanyang pag tataka'y may narinig syang boses. Sa harapan nito ang isang babae na naka talikod sa kanya. Kahit di man naka harap ay alam na alam nya kung sino ito.

"Di mo ba alam na itinuturing ito sa isa sa mga pinakamatandang simbahan?" Sabi ng babae

"Ano?" Tanong ni Ezikiel dahil di nya gaanong na iintindihan ang babae

"Isa ito sa lugar kung saan iniwagayway ni General Martin T. Delgado ang watawat ng Pilipinas. Ang unang pag wagayway nito sa labas ng Luzon"

"Teka lang di kita na iintindihan"

And again, for a split second everything seemed blurry. It was as if may nag pause ng pag galaw ng lahat. She was facing him. She is smiling. So pure and so beautiful. Di nya na nagawang mag salita.

"Sta. Barbara, Iloilo" saying it sabay ng kanyang full smile

It gets even more confusing. But then hinawakan sya ng babae sa kamay and looked at him in the eyes. Suddenly, di nya namalayan na bumukas ang pinto ng simbahan. Sa isang iglap ay may malakas na pwersang humatak sa kanya papalayo sa babae. Ang mga kamay nito ay di na nya nararamdaman, ang mga ngiti nito'y di na nya mahagilap at ang mukha nito'y unti-unting nawawala. Napalibutan sya bigla ng kadaliman. Mas lalong di na nya naiintindihan ang nangyayari. May narinig na naman itong boses at agad syang sinakop ng liwanag.

"KUYA!" Sigaw ni Erielle, ang nakababata nyang kapatid

Minulat nya ang kanyang mga mata at nakita ang puting kisame. Panaginip. Isang panaginip lang pala ang lahat. Di man kapani paniwala ay nararamdaman nya ang init ng kamay nito sa kanyang palad.

"KUYA! ma la-late ka na nga sabi e"

He annoyingly looked at his little sister. She's only 17 but acts as if she's over 20 years old. Pero it's not that surprising this rarely happens that he'll be late for work. Usually he was the one to wake her sister up. He got up. A little exhausted.

"Kuya are you ok?" She worriedly asked

"I'm planning to go to Sta. Barbara"

"Sta. Barbara? Oh you mean the place where dad grew up"

"Yes"

"When? Can I come?"

"Not gonna happen. May gagawin akong importante doon"

"But kuya..."

"I said No"

At tinulak nya ang kanyang kapatid palabas ng kanyang kwarto. He was always mean to her and she's always been so sweet with him. She's 5'4", dark brown eyes, dark short hair, brown complexion, di din kataasan ang ilong but she has this very sweet smile than can comfort your heart. He knows palagi si Erielle nang hihingi ng atensyon sa kanya but he is not that expressive. But he loves her sister more than anything. Now he needs to hurry. His mom and dad is already on their respective offices. He is already late and he needs to ask his boss for a one week leave.

He needs to find her as soon as possible.