Hava karanlık, yağmurluydu. Dar sokaklarda yürüyen, ağlamaktan gözleri kızarmış bir kız gördü. İlk defa birisine acımıştı, ilk defa birisine saatlerce bakası gelmişti. Aklında ne geçiyordu? Yanına gidip yardım etmek mi? Yoksa yoluna devam etmek mi? Görmezden gelemezdi.
Kıza yaklaştı ve "iyimisin? Yardıma ihtiyacın varmı?" diye sordu. Kız "sen kimsin? Diye sordu. Benim adım "Cafer". Benim adım da "selin". Cafer görme engelli olduğunu anlamıştı. Kafasında sormak istediği bir çok soru vardı ama yeri ve zamanı değildi. Cafer selin'e yardım etti ve evine kadar eşlik etti. Selin "teşekkür ederim zahmet ettin, yağmur dinene kadar içeri gel sana kahve ısmarlıyacak kadar
iyiyim, merak etme" dedi gülümseyerek. Cafer eve girdi evi incelerken gözüne takılan bir şey oldu. Ufak bir detay bir eksiklik. Peki neydi bu?
ARKADAŞLAR BU BENİM İLK HİKAYEM. UMARIM BEĞENİRSİNİZ. ;)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KIRMIZI KAR
RomansaGörme engelli kızın hikayesini anlatıyor. Güzel ve Sürükleyici bir hikaye
