Crush // Drarry Au

Beş - Ayrılık?

"Sevgili Harry,
Sen ve ben farklıydık. Farklı dünyalardan gelmiştik ve yine de bana aşkın değerini öğreten sendin. Bana bir başkasına bakmanın nasıl bir şey olduğunu gösterdin ve ben onun yüzünden daha iyi bir adamım. Bunu asla unutmanı istemiyorum."

-
Harry
Babam Draco'yu daha iyi tanımak için Pazar günü verdiği büyük yemeğe davet etmişti. Sadece ebeveynlerim değil, aynı zamanda şehirdeki tüm aile dostlarımız oradaydı. Draco, benim yaz tatilinden sonra New York'a gideceğimi bilmiyordu ve annem masada ona söylemişti. O bunun için kızmak yerine sadece "Sorun değil" demişti.

Bu halini seviyordum. İnsanların yanında asla sizi rezil etmezdi veya sizi küçük düşürmek için uğraşmazdı. Her zaman olduğu gibiydi.

—

Draco farklı bir sınıftandı. Harry'ye göre çok farklıydı. Pazar günü masadaki herkes bunu düşünmüştü, yada sadece yaz aşkı olup biteceğini. Ama ikili, bu düşünceye kesinlikle karşıydı. Bunun sonsuza kadar süreceğini düşünüyorlardı.

Harry Draco'nun evine vardığında bisikletini köşeye hızlıca fırlatıp kapıya koştu. Draco kapıyı açar açmaz Harry ona sarılıp öpmeye başladı. Öpüşme çok sert ve dolu doluydu. Hep daha fazlasını istiyorlardı. Hiçbir şey onlar için yeterli değildi.

Bir gün ansızın birini bulursun ve o dudaklar sonsuza kadar öpmek istediğin dudaklar oluverir.

Draco onu belinden tutup duvara itti ve daha sert öpmeye başladı. Bir eli belinde diğer eli kalçasındaydı.

İkisi de durdu ve birbirlerine baktılar. O sırada Draco'nun annesi seslendi ve kendisi zaman kaybetmek istemediği için "Burdan gitmek ister misin?" diye sordu.

Draco'nun arabasına binip yaklaşık beş dakika boyunca gittiler. Durdukları ev eski, yarısı yıkılmış ve terkedilmişti. Büyük ve kocaman bir bahçesi vardı. Draco arabada beklemesi için Harry'yi tembih etti. Ardından hızlıca içeri koştu ve hazırlıklarını bitirdi.
O sırada Harry gölün manzarasına bakıyor, ayın ve gökyüzünün sonsuzluğunu düşünüyordu. İnsanlar geceleri gökyüzüne baktıklarında sadece tek bir renk görürlerdi, fakat Harry gökyüzünün iyi bir ressamın eseri olarak düşünürdü. Binlerce renk tonlarının birleşimiydi.

Draco seslendiğinde Harry koşarak yanına gitti. Gözlerini aynı Draco'nun istediği şekilde kapattı ve içeri minik adımlarla girdi. Gözlerini açtığında evin içindeydi ve içeride güzel kokulu mumlar vardı. Onun bunları hazırlaması Harry'nin çok hoşuna gitmişti.

"Burası 1772'de inşa edilmiş. Bir adam sevgilisi için yapmış. Çok güzel değil mi?"

Harry merdivenlere yaklaştığında her an yıkılabileceği için geri adım attı.

"Burası büyüleyici Draco."

"Büyüleyici mi? Burası pislik içinde."

Harry güldü.

"Ama bir gün burayı tamir edeceğim. İstediğim gibi yapacağım ve yepyeni bir yer olacak. Hatta arkada minik bir kulübe var orayı tamir odası olarak kullanabilirim."

Harry Draco'ya kaşlarını çatarak baktı.

"Peki ben ne olacağım? Bunun içinde ben yok muyum?"