Acılara Tutunmak

SENİN SESİN

İnce bir vedanın sabahı 

Ceketini unutmuştu kadın arabada, akşamki öldüren vedalaşmada.

Yürüyordu kadın, güneş ışıklarını gösterirken şehrin yosma kaldırımlarına

Yürüyordu kadın şiirlerden masum

Biraz kırgın biraz yorgun

Arabada bekliyordu adam göz ucunda Marmara durgun ve sakin o gün

Ne taşıt sesleri ne klakson nağmeleri

Ne de martı çığlıkları

Suskundu adam, şehir suskundu

Her şey hazır ve nazırdı hoşçakallara

Suskundu adam, fırtına öncesi kilitlenmiş dudaklar

Çilingirini beklemekte çığlıklar

Arabaya bindi kadın, selam sabah kalmamıştı dudaklarında

Kısa bir konuşma sonrası ceketini alıp inmeye niyetliydi kadın

Ve ömür kurutan o cümle yaklaşmıştı dudaklara

Biraz kısık ve çatallaşmış bir sesle " kendine iyi bak" dedi kadın

İkiside farkındaydı kendilerine değil hiçbir şeye iyi bakamayacaklarının "unut" dedi adam...

Kadın anlamsız gözlerle "efendim" dedi.

Unut, bir şey unut, çantanı unut, ceketini unut, tekrar gelmek için bir şey unut.

Hıçkırıklar dizilmişti boğaza, ıslandı elmacıklar

Dudaklar büzülmüş dişler sıkılmış

Gitti kadın

Geride kanayan düşler, gıcırdayan dişler

Sıkılmıştı bir yumruk, sancılı bir çocukluk bırakmıştı

Susmuştu adam şehir susmuştu

Ceketini değil ama kadın bu kez yüreğini unutmuştu...

                                                                                                              BURUK BİR VEDA

Üzgün olduğumda tek yaptığım şey gökyüzünü izlemek. Gce gündüz farketmeksizin. Gündüzleri o derin mavilik içimi ferahlatırken, geceleri ay ve yıldızlar bana fazlasıyla anlamlı geliyor. Ama biliyor musun eğer gündüzleri senin o şiirsel yüzüne bakarsam o muazzam sesini duyarsam ne gökyüzüne  bakma gereği duyuyorum ne de yıldızları izlemek istiyorum.

Bu karanlık ve kirli dünyadan beni soyutlayan tek şey senin varlığın...

Seni içimde hep saklıyorum. Sesin titretirken tenimde sevda tellerini, damarlarıma dalga dalga yayılıp egemenliğini ilan ederken aşkın kurtuluş savaşlarında. Karışmasın başka seslere, onların gürültülü senfonisizliğinde ritim tutmayan anlamsızlıklara bulaşmasın, yitmesin diye kendime sakladım sesini, yüreğini. Kalbimi koydum unuttuğun yüreğinin üstüne...