Acılara Tutunmak

Yeşil gözlerin benim sonbaharım

Kimi seversen sev, kime dokunursan dokun, insan her zaman sadece bir insana aittir ve ona ait kalır. Araya zaman birçok insan girsede, kendini evin gibi hissettiğin kişide kalır aklın.
Avuç içlerini, saçlarını okşayarak seven insana ait kalırsın ömrün boyunca...

Araya şehirlerde girse, mesafede girse onla tutunursun hayata. Ben bazen gözlerimi kapatırken, hissedebiliyorum seni. Gülümseyişin geliyor gözlerimin önüne, derinden nefes alıyorum sanki kokunu içine çekiyormuş gibi. Gözlerim kapalı zannedersin ki karanlık, ama sayende gözlerim açıkken hiç bu kadar güneşe, bulutlara görebileceğim en güzel manzaralara yakın olmamıştım inan.

Seni yanıma alıp diğer bilinen bütün manzaraları kıskandırmak istemiyor da değilim.
Bir gece başımızı alıp gitsek diyorum, bir deniz kenarı mı olur, bir dağ başımı olur hiç farketmez, kaçsak bu kalabalıktan...

Bir yer bulsak kendimize düzenli yaşamalardan uzak, bir yanımızda şehrin ışıkları, bir yanımızda kucak dolusu yıldızlar.
Hadi seç birini bir dilek tut.

Gözlerini kapat ama seni sevdiğimi hiç aklından çıkarma, aç gözlerini yavaşça, farzet ki önünde bir demet papatya. Seversin bilirim.

Başla yaprakları koparmaya, seviyor, sevmiyor.
Seviyor diyen yaprakları kendine sakla, sevmiyor diyenlere bana yolla. Onlara seni nasıl sevdiğimi anlatayım da, bilmeden konuşmasınlar bir daha...