Bugün günlerden Perşembeydi!
Ve nedense bu günleri severdim,çünkü hafta sonunu planlayabileceğim güzel bir gündü.Ve bir diğer güzel haberse,tatile gidiyorduk!
Gideceğimiz yer tabi ki annemin biricik kankisinin yazlığıydı.Bu arada onlarda bize eşlik edecekti.Tamam yazlık onlarındı ama,eğer annem'Amaaan zaten kaç yıldır görüşmüyoruz doğru dürüst!'demesi yüzünden olmuştu.
Öncelikle,bipolar ve asosyalseniz bu hayat bir yerde sizi pes etmeye sürükler,tıpkı şu an olduğu gibi.
Valizime orada sıkılmayayım diye bir sürü roman koydum,ajandamı aldım.Zaten kıyafetten çok kitap vardı.Orada belki noodle yiyebilirdim,elbette gizlice!Ama sonuçta yiyecektim...
Anneme hala,beni valizde sakla diyordum çünkü yeni insanlara alışmak zordu.Ama bugün yemediğim noodleları valize koydum,ne olur ne olmaz.Evden çıkmamıza daha 2 saat vardı.Markete abur cubur bahanesiyle gidip noodle alacak ve abur cubur alacaktım!
Hayır ben artık şunu da anlamıyorum,ya ben watty kızıydım ya da yaz dizisi çekiliyordu!
NEDEN BU ÇOCUK BURADA?!?!?!? Bu sefer noodların olduğu reyona geçmeden önce o çocukla göz göze geldik,ve anında oraya uçtuk.
Sanki bir film çekiyorduk,öyle bir gergindim!Ve artı olarak birbirimize bağrıyorduk da...
''BU SEFER BUNA İZİN VERMEYECEĞİM!BEN EMRE KARAHANIM BE!''
''HAYIR BEN İDİL ASLANIM VE SANA NOODLELARI YAR ETMEYE HİÇ GÖNLÜM YOK!''derken,
1
2
3
VE NOODLE REYONUNA ÇARPTIM.
ve noodlellar üstüme döküldü.
ve gözlerim karardı...gerisiyse
CRİNGETİ!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
noodle yemeye ne dersin? • texting
Short Story2 japon aşığı...1 paket noodle!İşte bu bir aşkın başlangıcı olabilir :) Veeee onların hikayesi böyle başladı! #Emre #İdil