Iris

3-iris

♠♠♠

Insan ne zamn tek başına olduğunu hisseder diye sorsalar? Şimdi derdim. Ilk defa tek başıma olduğumu yanımda kimsenin olmadığını şimdi şu an hissettim.

Bana öfkeyle bakan kalabalığa baktım. Yirmi kişiye yakın kişi vardı. Hepsinin ellinde taş , sopa , bıçak vardı.

Ne için toplandılar ? Tabiki de benim için. Bağımsızlara katıldığım için bi nefi onlara ihanet etmiş oluyorum.

"Kayra ne oldu cevap versene ?" Telefonun diğer ucundan endişeli sesi geliyordu Enes'in . Dikkatimi kalabalıkltan çekip telefonun diğer ucunda endişeyle bekleyen Enes'e verdim.

"Enes. Iki dakikka sonra çok pis şeyler olucak. "Dedim duygusuz bir sesle .

"Kayra ne diyorsun kızım? Yoksa düşündüğüm şey mi?"

"Çok iyi bildin. "

"Allah kahretsin. Nerdesin sen ? Hemen geliyim ."Dedi Enes.

"On dakikka sonra görüşürüz ." Dedim

"Kayra "

Telefonu kapatıp koltuğun üstüne attım. Karşımdaki kalabalık hâlâ sokağın sonunda bana bakıyorlar.

Arabanın içinden iki silahımı alıp mermiyle doldurdum. Oyun istiyorlarsa . Bende onlara oyun verecem.

Arabadan inip onlara baktım. Kalabalığın yarısı serseri tipli erkeklerden oluşuyordu.

"Neden toplandınız ?"Dedim iki silahımı emniyetini açarak. Hiç etkilenmeden bana bakıyorlar. Tabi ya bu pislik yer için canlarını bile verirler.

"Bir tane haini temizlemeye geldik. " Dedi kalabalıktan birisi. Sırıtım , onlara doğru iki adım attım. Şimdi aramıza on adımlık mesafe vardı.

"Dikkat et o hain sizi temizlemesin ."

Bir anda bana atılan taşla başımı yana götürmeden orta büyüklükte taş kaşımın üzerine vurdu. Gözümün kenarından akan sıcak sıvıyla kanadığını anladım. Tek bir kere düşünmeden bana o taşı atan köpeğin ayağından vurdum. Acıyla inleyip yere kapaklandı.

Ne olduysa o kurşundan sonra oldu . Kalabalık üzerime doğru koşmaya başladılar. Artık silahın ucu kimi gosterdiyse ateş ettim.

Altı yedi kişiye yakın kişi yere düştüler. Bana taş atmaları. Kiminin uzaktan bıçak fırlatılması ve arkamdan sopayla vurmaya çalışmaları.

Mermilerim bittiğinde dizlerimin üstüne çöktüm.

Hiç birşey hissetmiyordum. Sadece gözlerimi kapatmış onların durmasını bekliyordum. Ayağa kalkıp onlara gününü göstermek istiyordum ama bacaklarımı hissedemiyorum .

Havaya ateş edilen mermiler. Bağırıp kaçışan köpekler...

"Lan burda olan herkesi bana getireceksin. Hiç biri eksik olmayacak! " sesi kulaklarıma doldu. Ama gözümü açıp bakmadım.

Dört yıl önce gözümün önünde canlandı.

Dört yıl önce ...

Oturmuş karşımda ki tahtaya elimde ki okları atıyordum. Sıkılmaya başladım. Ediz abi nerde kaldı dedim içimden. Bu kadar geç kalmazdı ki Ediz abi.

Ayağa kalkıp büyük depoda dolaşmaya başladım. Hedef tahtaları , kim torbaları. Herkes gelip burda eğitim alırdı. Günün yarısını burda Ediz abiyle geçirirdim. Çünkü burda ona tek güveniyordum oda beni küçük kız kardeşi gibi sevip koluyordu.