YOU'RE MY PAIN

Chapter 4: Hardin Ysrafel

H A R D I N

I  immediately turn my gaze at the table when I saw her pair of eyes gazed back to me. As expected, she continue walking and face me after she reach our table.

My friends, Gabriel and Nathan looking at me suspiciously. I sigh heavily and continue eating. We're here at the cafeteria of College. Obviously, it's lunchtime.

Nathan whispered. "Okay? What's with the sighed, 'dre?"

"And what's the matter, lady?" Gab.

She ignore them at turn her eyes on me. My coldness aura can feel at this moment. Yet, this crazy b*tch dared to talk and touch me.

"Let's go on a date, Babe." she said and chuckles.

"Whoah! 'Dre, date raw kayo oh." Nathan.

"Shut the f*ck up, Nathaniel." pagbabanta ko.

"Okay haha." pagsuko n'ya at bumalik na ulit sa pagkain.

At itong babae na 'to patuloy pa rin ang pagtitig sa akin. Mukha ngang kabisado na n'ya ang buong pagmumukha ko. Tss.

"Quit staring, it's rude." ani ko saka ininom ang bottle water. Inis ko s'yang tiningnan at may pandidiring binawi ang mga iyon.

Akma akong tatayo nang hawakan n'ya ako sa braso upang pigilan. Dumapo ang tingin ko sa kamay n'yang naka-hawak doon at masamang ibinaling sa kan'ya ang paningin ko.

"Mariel." naniningkit ang mata na ani ko.

Napakurap pa s'ya at padabog na binitawan ang braso ko. Agad akong tumayo at isinukbit ang bag sa balikat.

"I can explain, Hardin!" naningkit ang mga mata ko ng lingunin siya. "Can we talk about it? Please." pagmamakaawa pa n'ya.

Tiim-bagang ko lang siyang sinagot at nagsimula ng maglakad palabas. Ayon na ang bulungan ng mga nakakasalubong kong kapwa estudyante. Maingay. Masyadong maingay. Ismid akong nagtuloy-tuloy sa paglalakad at pag-akyat sa hagdanan. Maging sa paglalakad ay dala ko pa rin ang masamang aura.

At the end of walking. I'm here at the rooftop of  Biology Department Building. Nang makapasok ay agad kong ni-lock ang pinto at ibinalibag sa sahid ang bag. Nagtungo ako sa isang maliit na silong at doon naupo. Tamang-tama lang ang init dahil mahangin naman dito.

I close my eyes. This is what I want, silence and peace.

*Ring* *Ring* *Ring*

Kinapa ko ang phone mula sa pocket ng bag ko at walang tingin-tingin na sinagot ito. Hindi muna ako nagsalita dahil hindi ko ugali ang ganoon.

"Hardin!" tinig ng magandang babae sa kabilang linya.

Napangiti naman ako ng marinig ang boses nya. Hindi nya talaga ako binibigo. Lagi nya akong naaalala at ni minsan hindi nya ako nagawang pabayaan.

"Lola"

"Hardin, apo! Kumusta ka naman riyan sa bagong eskwelahan mo ha?"

"Lola, I'm pretty good. You know me hahaha"

Nagpatuloy ang usapan namin hanggang sa kinailangan na nyang ibaba dahil may check-up pa syang dapat puntahan.

Sa kanya ako lumaki. Since I was five, sya na ang nag-alaga sa akin. Mom and Dad are both busy on their f*cking business around the world. And I am here, alone and having a hard time growing up without them on my side.