ACI BİR MASAL

7. BÖLÜM: İLK DOST

Tarih:22.07.2020
Sende at...

***

Yok artık yaa....

Cidden bu ne yüz?

Gerçektende son zamanda bu yaşadıklarıma hiçbir anlam veremiyorum.

Erhan bey......

Ona sormam gerejen o kadar çok soru varki gerçektende. İçime attığım kendime sakladığım.

Amacı ne?

Neden önce beni kovdu sonrada samimi davranmaya başladı?

Evet. Bu kadar belkide...

Bundan ibaret soracağım soru. Belkide cevap uzun belkide kısa. Acaba sorsammı?

Sormalımıyım?

Telefonu açıp kulağına götürdüm.

"Alo"

"Alo günaydın Masal ben Erhan uyuyorsan eğer dersin kısa bir süre sonra başlayacak."

"Hayır. Ama sanırım size birşey oldu. Erhan bey-"

"Bak Masal bi problem veya sıkıntı yok" dediği sırada saate baktım dersime yarım saatden az kalmıştı. Bende yavaş yavaş yürüyerek konuşmaya başladım.

"Erhan bey gerçektende sizi anlamaya çalışıyorum ama yok olmuyo yani.... Beenn... Üzgünüm..."

"Bende üzgünüm Masal gerçektende bugün yüzyüzeyken konuşalım olurmu?

"Tamam saat kaçta?"

"Dersin bitince ben seni alırım kendine iyi bak"

"Sizde ben sizi ararım" dedim ve birşey söylemesini beklemeden yüzüne kapattım.

Evet baştan sona saçmalıktan ibaret benim bu yaptıklarım. Ben bugün yeni bir sayfa açacağım kendime tertemiz. Unutacağım beni arkasında bırakanları. Tam tersine ben onları arkamda bırakacağım. Başından beri yapmam gerekende sadece buydu zaten. Kendi kendime söz verdim bugün. Yeni bomboş tertemiz beyaz bir sayfa açtım kendime bu saatden sonra kimsenin bu sayfayı karalamasına izin vermeyeceğim. Çünkü bu sayfa bana ait ve kimse o sayfaya dokunamaz o sayfa hakkında kararlar veremez. Onlar sadece benim beyaz sayfamdaki küçücük renkli dekorlar olmaktan ibarette farkında değiller. Zaten hayatta tam olarak böyle değilmi. Kendin belirleyebilirsin sadece kendi hayatını. Eğer başkalarını senin hayatına çizikler atmasına izin verirsen karşında kocaman karalanmış bir sayfa bulacaksın. Ve sen o kocaman korkutucu çizgilerin altında kalacaksın. Bu yüzden söz BU SAYFA KİRLENMEYECEK EN GÜZEL MUTLU MASALLARIN SÖZÜ.

Kendi kendime konuşurken sadece üniversite ilk sınıf öğrencilerin bulunduğu dev lüks binaya baktım. Bir yıl boyunca seninleyim dedim kendi kendime. Ve içeri girdim. Koridor bomboştu sadece sevgili olduklarını düşündüğüm bir çift vardı. Bende hızlıca yanlarından geçip gittim merdivenlerden çıktım ve dev kalabalıkla çarpıştım. İnsanların arasından geçmeye çalıştığım sırada bir anda kendimi yerde buldum. Birçok insanın gülüşme ve kıkırdama seslerini duydum. Karşımda yere doğru eğilmiş bana el uzatan kızı gördüm. Elimi elinin üzerine koydum ve yavaşca ayağa kalktım. Ayağa kalktığım artık kimse gülmüyordu. Karşımda bana bakarak kocaman gülen saçları dalgalı ve oldukça lüks giyinen zengin olduğu her halinden belli olan bu kıza bende onun gibi gülümser bir ifadeyle "teşekkürler" dedim.

" Ne demek rica ederim. " dedi.

"Hangi sınıftasın?" Diyerek ekledi.

"A, siz"