Destiny's Decision by UrGirlNextDoorKimyin

Chapter 8: Destiny's Decision

Chapter 8:

Destiny’s decision

Yahnnie’s POV

Nagpabook na ako kanina ng flight pabalik sa London para bukas. Di ko lubos maisip na hindi na siya magiging akin. Hayyy.. wala man lang maayos na closure sa relasyon namin. Pero wag na, mas mabuting di ko na siya makausap bago umalis at baka sumbatan pa niya ako sa pang-iiwan kop sa kanya dagdag pasakit lang kung magkaganun. Sana talaga hindi ko nalang napagdesisyonan yun, tama ang sabi niya. Cool off is near to break-up nga. Oh tadhana, bakit mo ako pinagkaitan sa kaligayahan ko. naging mabuti naman akong tao ah. Kung kalian na-realize kong, ikaw lang ang gusto kong makasama habambuhay. Nasa huli nga naman ang pagsisisi. Ba’t ba hindi pa ako makatulog! ayoko na mag-isip pa at umiyak ng umiyak dito.

“Yahnnie! Open the door! Yahnnie importante to!” sigaw ni Ethan habang pinupukpok ng napakalakas ang pintuan ng kwarto ko .

“My ghad Ethan! Kung makasigaw ka naman jan, WAGAS! May bukas pa naman diba, alas-onse na oh at nambubulabog ka pa. Gano ba ka-importante yan at mukhang may plano kang wasakin yang pinto ko?!”

“This is more important than your life, Yahnnie.” kalmado na niyang sagot. and WHAAAT?!

“You’re crazy.” I said then nagtalukbong ng kumot. Wala namang mas important kesa sa buhay ko, kundi ang makasama si—

“It’s about Liam. You’re not interested then? Sige, hindi ko sasabihin sayong mahal ka pa ng prinsipe mo.” Napaupo ako sa sinabi niya. Say what?! tama ba yung pagkakarinig ko? dali-dali kong binuksan ang pinto.

“Anong sabi mo? Linawin mo nga o baka naman pinagtitripan mo nanaman ako!” tinaasan ko siya ng kilay saka niya inihampas sa mukha ko ang isang folder. Ansama talaga nitong kumag na to.

“Basahin mo yan ng maliwanagan ka.” saka siya umalis. Binasa ko ang mga dapat basahin at saka tumakbo papalabas ng bahay.

*Beep beep* (busina ng kotse yan)

“Sakay na, ihahatid na kita.” Ethan said.

“Pero nasan siya ngayon?” ako

“Alam ko kung nasan, Café Latte.” Sige ikaw na ang may alam. pero hindi matatawaran ang nararamdaman ko ngayon.

“Thanks Ethan, I owe you big time. Maraming salamat talaga.” and with that pinaharurot na niya ang sasakyan papunta sa Café Latte. bahala na kung naka sleeveless at pajamas lang ako basta magkita lang kami. Yeah tama, statements yun at picures na nagpapatunay na hinihintay parin ako ni Liam hanggang ngayon. Pati ang document ng pagpapacancel ng marriage nina Felize ng dahil raw sa last gf niya which is capital ME. Parating na ako beb, magiging masaya narin tayo.

“Andito na tayo. Wag ka ngang umiyak jan, baka maturn-off pa sayo si Liam. Here.” Ethan saka kinuha sa likod ang isang.. unan. my gift for him.

“Eh sa masaya ako eh. Thank you talaga Ethan, you’re the best cousin ever!” saka ko siya niyakap. Nag-smile lang siya at nagmadali na akong umakyat papuntang rooftop.. andito na ako sa tapat ng pintuan ng rooftop. Huminga ako ng malalim tsaka binuksan.

O_O

napatakip ako ng bibig sa nakita ko saka napahagulhol at nabitawan ang dala kong unan. tumakbo ako papunta sa kanya at niyakap siya.

“Liam! anong nangyare sayo?! ba’t mo ginawa to?!” nakahiga siya sa sahig at maraming dugo sa kamay niya at may kutsilyo sa tabi at nakaukit sa may pulso niya ang pangalan ko. Nag-suicide ba siya? Kaya pinunit ko ang tela sa malapit na table at itinali ito sa mga sugat niya to stop the bleeding.

“Beb, gising!” nagpanic ako kaya inalog-alog ko siya.”Wag mo kong iwan, Liam please. Andito na ako, please wake-up!” tuloy-tuloy parin ako sa pag-iyak at pagtapik sa mukha kanya. Ayaw ba talaga ng tadhana na maging masaya ako?