dur yavaş : yapbar

notları yazan kim?

yapraktan.

iki ay geçmişti barış sinan'ı öldürme suçundan 2 yıl almıştı ama sadece 2 ay yatıp çıkmıştı zaten sinan uğruna yatması degmezdi birlikte sahilde oturuyorduk.

deniz: şu not ne olacak peki? resmen iki aydırr adam not gönderiyor.

barış: not işini araştırmaya fırsat olmadı onu halledeceğim.

ali: bende sana yardım ederim çabucak buluruz bu şekilde.

yaprak: başınızı belaya sokmayın sakın yine bir üzüntü yaşamaya kalbim dayanmaz.

barış elimi tuttu.

barış: sen korkma bize birşey olmayacak asıl o notları yazanı bulup bir sorguya çekelim bakalım.

gökhan: iyide başkan yani kimin bizle ne derdi olabilir ki ulan ne bitmek bilmeyen kabusmuş.

deniz: gökhan tamam sinirlenme sende şimdi çayını iç halledicez bir şekilde.

gökhan çayını içti sinirli şekilde.

çaylar bitince kalkmıştık eve gidiyorduk o sıra el ele bir çift gördü deniz.

yaprak: canım iyi misin?

deniz: keşke oğuzla el ele yürüyebilseydik onuda yapamadık.

deniz sessizce ağlamaya başlamıştı barış hemen gidip arkadan sırtına atlamaya çalıştı.

deniz: ne yapıyorsun ( güler)

gökhan: bende varım! ( güler denizin sırtına atlamaya çalışır)

yaprak: yaa beni de alın ama unutulduk ali ( güler)

hemen ali ile denize sarıldık birlikte sarılarak eve döndük.

akşam olmuştu mutfakta pasta yapıyordum barış geldi arkadan sarıldı.

barış: çok güzel birşey kokuyor:)

yaprak: pasta.

barış: hayır sen.

barış dudaklarıma yaklaşıp öpmeye başladı bende öpüyordum.

barış: iyiki tanımışım seni.

yaprak: bende:) ilk başlarda ne kadar anlaşamamış olsak da artık büyüdük.

birden cam kırılma sesi ile korkudan un tabağını yere düşürdüm paramparça oldu.

yaprak: barış ne oluyor? ( korkar)

yazardan.

tekrar cam atarlar yaprak ve barış içeri geçer herkes yere çömelmiş yaprak da yanlarına çömeldi.

gökhan: kim lan bu serefsizler?

barış ve gökhan dışarı çıktı hemen koştular ama kimse yoktu.

hepsi oturmuştu deniz ağlıyordu hala.

yaprak: canım geçti ağlama artık yanındayız.

deniz kalkıp birden bağırmaya başladı.

deniz: YA OLMAYIN YANIMDA OLMAYIN YETER! BELKİ SİZ YANIMDA OLMAZSANIZ OĞUZ GELİR! DÜŞÜN YAKAMDAN BE!

bağırıp odasına gitmişti bu sefer yaprak ağlamaya başladı.

ali: yaprak ben onunla konuşurum sen üzme kendini.

yaprak: yanımda olmayın dedi bizi istemiyor artık.

barış yaprak'a sarıldı gökhan ve ali denizin yanına  çıktı.

deniz sessiz şekilde yerde oturuyordu gökhan yanına oturdu ali ise kapıdan dinliyordu.

deniz: ne istiyorsun?  intihar etmem merak etmeyin.

gökhan: sadece sarılmaya geldim işe yarıyor bizimkilerde sende de yarar.

deniz birşey demedi gökhan onu kendine çekip sarıldı deniz ağlamaya başladı.

gökhan: senin sümüklü olduğunu kimse duymasın gülerler he.

deniz; gökhan!  döverim seni.
.........

yapraktan.

çok geç olmuştu ilacı içip yatağa girdim ve gözlerimi kapattım o sıra odaya birisi girdi gözlerimi açmadan konuştum.

yaprak : barış ışığı kapar mısın? 

o kişi: merak etme zaten hep karanlıkta kalacaksın.

tanımadığım sesle gözlerimi açtım bir çığlık attım ama yüzüme yastığı kapattı.

deniz duyduğu çığlıkla korkmuştu hemen kalktı ağlamaya başladı ( bende olan olay hemen ağlamıştım)

deniz kalkıp hemen gökhan'ın odasına daldı üstüne atladı

deniz : gökhan yaprak bağırıyor galiba koş hemen lütfen.

ali de sesi duyup gökhan'ın odasına daldı.

gökhan: yaprak bağırıyor muş koşalım hemen

ali ve gökhan hemen koştular içeri girdiklerinde yaprak uyuyordu barış ise yanında oturuyordu.

gökhan: ne oldu?

barış: kabus görmüş ne gördüğünü anlatmadı uyudu.

gökhan odasına geldi deniz ağlıyordu ona su verdi ve odasına götürüp yatırdı.