Zawgyi
ခဲေရာင္ hoodie ကိုဝတ္ျပီးေခါင္းငိုက္စိုက္ခ်ရင္းခပ္ျဖည္းျဖည္းေလ်ွာက္လာသူက Minheeျဖစ္သည္။ သူ႔ပံုစံကသူ႔မ်က္ႏွာကိုဘယ္သူမွမျမင္ေစခ်င္ဟန္။
အိတ္ကပ္ထဲလက္ႏႈိက္ရင္း ေျခတံရွည္ရွည္ေတြကိုျဖည္းျဖည္းနဲ႔မွန္မွန္လွမ္းေနသည္။
" Mini ya... "
သူ႔ပခံုးကိုပုတ္ရင္းအေရွ႕ကိုယိုင္က်သြားမတတ္ျဖစ္ေစရင္း သူ႔နာမည္ကိုေခၚလိုက္သူက Eunsangအသံမွန္းသူသိသည္။ သူထိတ္လန္႔ျပီးအေရွ႕ကိုယိုင္က်သြားခါနီးမွာ သူ႔ခါးကိုလက္နဲ႔သိုင္းကာ Eunsang ကထိန္းသိမ္းလိုက္ႏိုင္ခဲ႔သည္။
" အိုး အို sorry ... "
minhee ရတယ္ ဟုခပ္တိုးတိုးသာေျပာရင္းေခါင္းကိုဆက္ငံု႕ထားျဖစ္သည္။ Eunsang ရဲ႕လက္ေတြကသူ႔မ်က္ႏွာဆီခပ္ဖြဖြခ်ဥ္းကပ္လာရင္း သူ႔ရဲ႕ေခါင္းစြပ္ကိုဖယ္ရွားလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း အနက္ေရာင္ဆံႏြယ္ေခြေခြေတြကမ်က္လံုးေတြကိုဖံုးအုပ္ထားဆဲ။
" Mini ဘာျဖစ္ေနတာလဲ "
Eunsang ကေခါင္းကိုငဲ႔လို႔ minheeမ်က္ႏွာကိုငံု႕ၾကည့္ေသာလည္း minhee ကမ်က္ႏွာအတင္းလႊဲကာ Eunsang ရင္ဘတ္ကိုခပ္ဖြဖြတြန္းဖယ္သည္။ Eunsang မ်က္ခံုးေတြတြန္႔ခ်ိဳးသြားရသည္။ Minheeဘာျဖစ္ေနျပန္သနည္း။
" Minhee..."
" ဘာမွမျဖစ္ဘူး "
ၾသရွရွအသံကပံုမွန္ထပ္တိုးညွင္းအက္ကြဲေနသည္။ ျမင္ေနရေသာ ႏႈတ္ခမ္းနီနီေတြက တဆတ္ဆတ္တုန္လႈပ္ေနေသးသည္။ ဘာမွမျဖစ္ဘူး ဆိုတာ တကယ္ဘာမွမျဖစ္တာမ်ိဳးဟုတ္ပံုမရပါ။
" ငါမင္းကိုေပးစရာရွိတယ္ "
Eunsang ဘာမွဆက္မေျပာပဲ သူ႔အိတ္ထဲကတစ္စံုတစ္ရာကိုထုတ္လိုက္သည္။ လက္ထဲပါလာသည့္အရာက ေရာင္စံုအဖံုးႏွင့္စာအုပ္ငယ္ကေလး။
" ဒီမွာ... "
Minhee ကဘာစကားမွမတံု႔ျပန္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္စြ႔ံအသြားရသည္။ သူ႔ရဲ႕မ်က္ရည္စေတြခိုဝဲေနသည့္မ်က္လံုးေတြႏွင့္ ဆံပင္ေတြၾကားကဝိုးတဝါးျမင္ရသည္ Eunsang ကိုသူေငးၾကည့္မိသည္။
Eunsang က တကယ္ကိုသူ႔အေပၚရက္စက္ႏိုင္သည္ပဲ။
" မင္းေျပာဖူးတယ္မလား လူတစ္ေယာက္ကိုအေၾကာင္းျပခ်က္မရွိပဲသေဘာက်တယ္ဆိုတာမျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔ "
