Nagising ako sa matapang na perfume ng isang lalaki, yes pang-lalaki. Nakapikit pa ako at parang ayaw ko pang gumising nang maalala kong may pasok pa pala ako, napabalikwas agad ako ng bangon. Laking gulat ko ng makita ko ang likod ng isang pamilyar na lalaki, nakaupo siya malapit sa study table ko.
Dahan-dahan akong kumilos at hindi na katulad kahapon ang sakit ng ulo ko, ingat na ingat ako ng kumilos 'wag lang mapansin na gising na ako. But i failed, lumingon siya sa direksyon ko nang hindi tumatayo sa kinauupuan, it seems like malalaman niya kung ayos ako base sa patingin-tingin lang. May powers ata ang mga manok.
Hindi ako komportable saakin ang tinititigan ng isang lalaki, lalo na ng katulad niya. Hindi niya ba narinig sarili niya last night or napansin mga actions niya na hindi nagiging komportable para sakin, if only he knew that i chose to just act mataray para naman hindi siya maging ganun saakin. Pero ganoon na nga lang talaga kabuting tao 'to, na kahit ata itaboy ng sariling amo babalik at babalik pa rin 'to. Parang walang naririnig at nararamdaman.
Iba pala talaga ang manok
Dahil hindi na ako komportable, nagsimula na akong mag-salita "W-what are you," natigilan ako sandali ng mapansin kong parang wala siyang naririnig "doing here," pagpapatuloy ko at sabihin iyon ng malakas kaysa sa normal kong boses
Mukhang nagulat siya sa huling salitang napalakas nang banggit, "I just want to make sure that, you're taking your medicine, and you get enough rest," casual lang siyang nagsalita, mukha bang di ako makakatulog ng maayos dito tss "and i guess, nakapagpahinga ka nga ng maayos," napapangiti pa ito sa huling salitang sinabi niya
A mind reader, huh. Wait, why is he smiling anong oras pa ba siya nandito. Lumapit kaya siya saakin habang natutulog, did he plan to do something on me while sleeping, or tinititigan habang natutulog. Hindi ko alam kung maganda ako pag natutulog e, pero sana naman. Para worth it naman pagpunta nito dito, but.
Napaataras ako sa kinahihigaan ko habang hawak-hawak ang kumot na halos ibalot kona sa buong pagkatao ko, "kailan ka pa nandito," tanong ko nang nakatuon ang paningin sa kaniya
"Kailan, hmmm" tumatawa-tawa at nakapalumbaba na ito na animo'y nag-iisip ng sagot, tss bwiset tagal ha "edi ngayong araw," at tumawa-tawa ng pagkalakas lakas.
Sa tanang buhay ko, at sa ilang linggo kong nakakasama ang lalaking 'to, ngayon ko lang siya narinig tumawa ng ganiyan kalakas. But still ang gwapo at sexy sa pandinig. Wait, what? Did i just say gwapo and sexy, argh erase that eraaaaaseeee. What am i thinking.
Walang pasensiya akong sumagot nang nananatili pa rin sa ganong posisyon, "i mean, the time. What time," and rolled my eyes, matatanggal na eye balls ko kaiirap sayo e. Litsi.
Hindi ito sumasagot, nakatingin lang siya sa direksyon ko. Bakit hindi 'man lang niya nakikitang naiilang ako sa ginagawa niya, kahit na kanino o sino ayokong tinititigan ako. Not even my ex-boyfriend before, kapag tinititigan niya ako agad kong hinahampas ng hanky ang mukha niya. Or, itutuon ko ang paningin sa kahit na saan at babanggit ng mga kung ano-ano ukol sa kung anong napansin ko. Hindi kasi ako napapakali, hindi ko ito sinasabi dahil namimiss ko yung ex kong yun ha, sinasabi ko 'to para mag-explain. Yun lang.
Bigla kong naalala na may pasok kami ngayon, i get my phone to check the time. Laking gulat ko nang makitang 11:30 na ng umaga, bakit hindi ko naramdaman, hindi ko man lang narinig ang alarm. Pero paanong hindi ako magigising e simula pre-school ako hanggang ngayon sanay na sanay na ako sa tunog nun.
Agad akong napabaling sa direksyon ni Calix na nakatalikod na ngayon saakin, hindi kaya kanina pa siyang madaling araw nandito, did he stop my alarm clock para di ako magising at makapahinga ng maayos. Dapat ko bang ipagpasalamat iyon, lalo na ngayong maayos na ang pakiramdam ko at kailangan kong pumasok. Ayaw kong umabsent, kahit siya nag-skip na rin ata ng klase.
