Kasalukuyan akong nasa loob lamang ng aking kwarto, hawak ang cellphone at kung minsan pa napapatulala sa kisame. Buong araw lang akong nasa kwarto, mas gusto ko kasi yung ganito, mag-isa, tahimik, ewan basta parang pakiramdam ko napaka-peaceful ng life ganun. Minsan naw-weirdo'han na'ko sa sarili ko e, pero dito talaga ako komportable.
Habang patuloy ako sa pag-iisip ng mga kung ano-anong bagay biglang tumunog ang cellphone ko, Kung hindi pa ako nagkakamali that's my message tone. Kinuha ko ang cellphone ko na nasa bandang kanan ng gilid ko, at tama nga may nag-text.
Elle, I'm sorry about earlier hindi ako nakapag-paalam ng maayos.
It's Cassie, hindi ko alam pero ngayon lang s'ya naging ganito sakin, normal naman na sakin yung bigla s'yang aalis kahit walang text. But this time, kinabahan ako. Maya-maya pa'y nagt-type na ako ng sasabihin sakanya.
"No worries, what happened? Ba't ka umalis agad?" Napahinga ako ng malalim matapos maisend ang reply sakanya, parang may masamang nangyari e. I'm worried.
I go to the hospital, na-aksidente kasi si Dad
Mabilis na pagtugon n'ya sa naging reply ko.
"Where's that hospital?"
Nag-aalala ako, Tito charles is really like my Dad that's why ganito ako ka-worried. Hindi ko na inintay pa ang reply ni Cas, alam ko naman kasi kung saan iaadmit si tito, sa hospital nila. Mabilis rin akong nag-ayos ng sarili, sa sobrang pagmamadali hindi na ako nakapag-paalam kina Mom and Dad siguro itetext ko nalang sila, i'm sure maiintindihan nila ako.
Kinuha ko ang susi sa cabinet ko, at tumakbo pababa ng hagdan. Mabilis kong ipinaandar ang sasakyan at nagtungo sa ospital kung nasaan sina Cas at Daddy n'ya. I'm sure, Cas is worried right now hindi pa s'ya nagpapahinga, Hindi na rin siya nakapasok sa school kanina and that's unlike her, hindi uma-absent si Cas at sobrang comepetitive nito sa class, President lang naman kasi s'ya sa School and a very consistent honor student. Proud friend here.
I ran inside the hospital at nagtungo sa hospital desk at nagtanong sa mga nurse na nakita ko
"Hi Miss, can i ask what room number Mr. Montero admitted?" I asked anxiously
"Sorry Ma'am, kaano-ano n'yo po ang pasyente?" Pagtatanong nito ng mahinahon habang nakatingin sa akin ng parang wala lang
"He's my Friend's, Dad" i answered, impatiently. Naiinis na'ko nagmamadali ako e, im worried baka sobrang lala ng nangyari kay tito
"Okay, He's in the Private Room," Sagot n'ya matapos tumingin sa kan'yang monitor, maaaring tinignan n'ya rito ang pangalan ng pasyente. "Diretso lang po kayo dyan ma'am and after po kumanan kayo may elevator po doon, Nasa 5th Floor po si Mr. Montero" Sa ikalawang pagkakataon napaka-kalmado lamang nito, Tinuro n'ya sa'kin ang daan matapos nun umalis narin agad ako at sinunuod ang daan na sinabi nito
I'm a bit tired, parang hingal na hingal na ako sa kanina ko pang pagmamadali mula sa bahay hanggang sa makarating ako rito. Bukod kasi kay Tito, inaalala ko si Cas. Nakita ko ang elevator na akma nang magsasara ngunit nahabol ko pa kaya nakapasok pa ako, dalawa lamang kami ang sakay doon.
Isang lalaki na hindi ko maiwasang tignan ng tignan gawa ng repleksyon na nakikita ko sa Door ng Elevator, malabo man pero nakikita ko parin ang kaunting itsura nito. Nasa likod n'ya ako kaya hindi n'ya napapansin ang pag-iisip at pagtingin sa bawat linya ng mukha nito.
He's a tall guy, he's got a white skin tone, a well-built, a sharp nose, a thin pink lips, his hair on top of his head, parted to one side and stripped to the other, but he's got a callous gaze and a fine sense of style that just made him look so stunning. If I'm not mistaken, he's 19, too, like me and Cas. Looks, like an American-Filipino guy.
