Make You Mine

Mad

Ilang linggo ko na ring hindi nakikita ang anak ko. Finally after two weeks of being confined in the hospital, the doctor signed the approval sheet. Naiuwi na rin siya ni Leslie sa kanila.

Every time Leslie would visit our son, nagtatago ako. I couldn't let her see me, dahil alam kong ilalayo niya lang ang anak namin. She doesn't know that I already knew that we have a son.

Malapit na rin ang kasal nila Leslie at Junmyeon. Nagagalit na sa akin si Tito, hindi raw kasi ako gumagawa ng paraan para mabuo ang pamilya ko. Sinabi ko naman sa kanya na may plano na ako. Hindi ko lang sinabi sa kanya kung anong gagawin ko.

Nagdadalawang isip pa rin ako kung magagawa ko nga ba ang plano na naiisip ni Reina. Hindi ko pa rin kasi naiwawaglit sa isipan ko ang mararamdaman ni Leslie. I want her happy, but seeing her happy with another man makes me so angry. Gusto ko siyang makitang masaya nang dahil sa akin. Mahal ko siya eh, mahal na mahal pero ang pinaka ayaw ko ay ang makita ang takot at galit sa mga mata niya.

I saw those kind of look she gave me after I did that to her. It's like a knife was pierced straight through my heart. Ang sakit kasi iyong taong inalagaan at minahal ko ay takot at galit naman sa akin.

I don't want to confront her, I don't want to see how disgusted she is with me. Ni minsan sa loob ng panahon na umalis ako sa buhay niya ay hindi ako nagpapakita, kahit na anino ko pa.

Ayaw kong maalala niya ang mapait na kabanata ng buhay niya nang dahil sa akin. I gave her a nightmare, I gave her a reason to hate, get mad, and be disgusted with me. Ako mismo ang gumawa nang paraan para kamuhian niya ako, kaya hindi ko alam kung paano ko siya kakausapin kapag nagkaharap na kami.

Wala na kasi akong mukhang maihaharap sa kanya. I brought this to myself, and I can't really blame her if she throws hurtful words at me.

"Baekhyun," I looked up as she stood in front of me. I stood up and shook her hands. "Thank you for coming," pinaupo ko na siya at nag tawag ng waiter para sa order niya.

"Just black coffee, no creamer and sugar." Umalis naman na ang waiter at naiwan kaming tahimik lang.

"So what do you want to talk about? Masyadong mahal ang oras ko," she let out a frustrated sigh.

"Laura, I know how much you care about Leslie, she's very important to you right? Ano ba ang dapat kong gawin makuha lang siya ulit?" Hindi na maipinta ang mukha ni Laura.

"Fuck you, with feelings. Putang ina, hindi mo ba maintindihan na hindi ka niya mahal? She's getting married, and don't worry, tanggap ni Junmyeon ang anak mo. Let my cousin be happy, Baek. Get a move on from her," she hissed at me. Umiling ako. Hindi ako makakapayag. Hindi ko matatanggap ang mga sinasabi niya sa akin.

"Anak ko iyon, I have every right to be part of my own son's life. Isa pa, mahal ko si Leslie. She's the mother of my child, tama lang na magsama kami." I retorted. She glared daggers at me.

"Now, listen here Baek. Let my cousin go you fucking scum. Mahal mo siya? Kung mahal mo siya bakit mo ginawa iyon? Is that what love is for you? Nakakasakit? Nakakatrauma? Pinipilit?" I am lost for words. Hindi ako makasagot kasi alam kong hindi ganoon ang pagmamahal.

"Cat caught your tongue? Love is never selfish Baek. So let go of my cousin. Kasi kahit na anong gawin mo, hindi ka niya mamahalin. Never in this lifetime." And she stood up. I was just left dumbfounded.

"The only good thing you've given my cousin is her son. Kahit pa mali ang paraan ng pagkakaroon niya ng Angelico sa buhay niya. Get a life and don't bother my cousin."

No. She will get to love me. She will come back to me. Makukuha ko silang dalawa.

——