Make You Mine

Think, think

Araw-araw akong pabalik-balik sa hospital. The doctor also have diagnosed my son, and the result broke my heart. He have inherited my late sister's disease. Hindi ko alam kung paano ko ito sasabihin kay Leslie.

Pinaalam ko na rin sa mga magulang ko ang tungkol sa sakit ni Angelico. My mom was devastated by the news. She was so frantic na kinailangan pa namin siyang dalhin sa hospital kasi tumaas ang presyon niya.

Hindi naman ako tinantanan ng ama ko tungkol sa pagpapakasal ko kay Leslie. Masyado na akong maraming iniisip dahil nagsimula na rin akong magtrabaho sa kompanya. Hindi pala madali ang magpatakbo ng isang negosyo. Akala ko kasi noon sobrang dali lang.

"Sir, may bisita po kayo. Papapasukin ko po ba?" Napatingin ako sa may pinto nang sumilip ang secretary ko. Napakunot ang noo ko, who will visit me?

"Sige lang, ipaghanda mo na rin ng drinks." I tidied up my table and fixed my polo.

"Baekhyun," napaangat ang tingin ko nang marinig ko ang baritonong boses. I swallowed a lump in my throat as I saw Leslie's father standing proudly before me. He was looking at me with utter disgust.

"Ti-tito, it's been a-a while," I stood up and slightly bowed. Shit, mag-iisip pa sana ako ng paraan para masabi sa kanila na ako ang ama ng anak ni Leslie at hihingin ko ang kamay ng anak nila. But here he is, hindi pa ako handa.

"Yes it is, that you knocked my daughter without even taking the responsibility. Do you even plan on telling us that you are the father of my grandchild?" His tone was accusing. Kahit na malakas ang aircon ay pinagpapawisan pa rin ako. I can feel beads of sweat in my forehead and neck.

"I, I do have a plan on telling you, tito. But I got hold up by my work and uh," he cut me off when he raised a hand and sat in the sofa.

"So tell me Baekhyun, bakit mo nagawa iyon sa anak ko?" Lalo akong kinabahan. Alam nila ang tungkol doon. I could see anger lurking in those eyes. Hindi pa ako handa na mamatay, please wag muna ngayon.

"Alam ko ang ginawa mo sa anak ko. Galit ako. I trusted you with my daughter, I thought that you will take care of her. But you defiled her! Alam mo ba kung gaano namin siya inalagaan? I didn't even let a single fly land on her skin, tapos bababuyin mo lang ang anak ko?! Putang ina mo!" Para siyang kidlat na nakalapit sa akin at sinasakal na ako. Alam ko naman na nagtitimpi lang siya kanina at ngayon na hinayaan na niyang lamunin siya ng galit ay natatakot na ako para sa buhay ko.

"I can kill you right here and erase your existence in this world as if you were not even born." His grip on my neck was beginning to get more tighter. Hindi na ako makahinga.

"Pero ang pinaka ayaw ko ay ang lumaki ang apo ko na hindi kompleto ang kanyang pamilya. I can accept you even if you did the most unforgivable thing to my daughter for the sake of my grandchild." He let go of me and I held on to my neck, I am gasping for air. Lumayo siya sa akin at umupo ulit. I can see stars before me.

"I-I'm sorry," umuubo-ubo pa ako dahil hindi pa rin ako makahinga ng mabuti. I thought right there and then that I will already meet my end. Malaki ang pasasalamat ko at pinakinggan ang munting hiling ko ng Panginoon.

"You think your sorry can make it up for what you had done to my daughter?!" He yelled. Napailing ako at bumalik sa table ko. I am keeping my distance away from tito kasi baka sa susunod ay mapatay niya ako ng tuluyan.

"Hi-hindi po! A-alam ko pong walang kapatawaran ang nagawa ko sa anak niyo po. I am regretting what I did, but I know I can never give her back what I forcefully took from her," napayuko ako dahil sa katotohanan na iyon. Kahit na anong gawin ko pa kasi para mapatawad ako ni Leslie ay hindi ko na maibabalik pa ang kinuha ko sa kanya. It was that one thing that she cherished all her life and I just took it like it was some kind of a bank note that I had found at the side of the road.