Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Tüm vücudumun ısındığını hissettiğimde, ateş bütün yüzüme acımasızca baskı yapıyordu. gene o his. bu histen o kadar çok nefret ediyorum ki, hiç hakkım olmayan şeyleri istiyorum yüzsüzce ve acınacak bir çocuk gibi ? ne yapıyorum ki gerçekten ben. Uzaktan kendimi izlesem acaba nasıl görünüyorumdur. bu, o deli gibi özlediğim ve hiç gelmeyecek veya gelecek olan kişiyle de alakalı değil artık. bu tamamen benim kendi başıma açtığım bir bela. ben bittim. inanır mısın bilmem olayın o kişiyle hiç alakası yok. ki ona ben hiç kıyamazdım biliyor musun ? ona çok kızdığım da bile beni bir şekilde kandırırdı ve ben bu kandırılışı çok severdim. ben bu kandırılışı bile çok özledim. insan kandırılmasını bile özler mi ya ? özlüyor işte. neyse kafanı şişirmek istemiyorum ama bilmen gereken bir şey var ve bu biraz önemli. tabi bu önem neye göre kime göre ama benim için önemli olduğu kesin. ben onu hala çok seviyorum. neden böyle bir "his" insanın içine koyulmuş ki, inanır mısın bilmem bu his olmadan da pekala yaşarım aslında ben. yemek yerim, su içerim, öğlen saatlerinde yan odaya koyduğum kum torbasına ters ters bakar, iki üç tane yumruk sallarım ve hayat devam eder. Youtube'a gene videolar atarım ve beni sevdiklerini düşündüğüm (tanrı onları korusun) güzel kalpli takipçilerimle eğlenirim. bu his olmadan da pekala yaşarım. ama 22'sinden beri aklımdan bir kere bile çıkmaması sence de biraz abartı değil mi yahu ? şimdi merak edip 22 ne diye soracaksın sen. hiç sorma. boş ver. ama sana yemin olsun bir allah'ın günü onsuz geçmedi. bu süre ciddi ve uzun diyebilirim sana dostum. insan bir gün olsun yaptığı bir işte fire verir, başladığı sporu bırakır, okuduğu kitabın arasına bir kağıt sıkıştırır unutur öyle kalır... insan ne yapsa arasına bir "es" koyar. ama 22'sinden beri sana yemin olsun güzel arkadaşım bir kere, bir kere aklımdan çıkmadı.
