SİYAH MELEK

-S-🖤

Bölüm 1: Ben bunları haketmedim.

Etrafımda ki seslere takmadan yatağım da sağa döndüm.

Her zaman ki halleriydi yine biricik ailem kavga ediyordu.

Nedenini merak etmediğim için yatağımda bir sağa bir sola dönüyordum.

Ama biliyordum ki bu kavgadan nasibimi bende alacaktım.

Yatağımda doğrulup kapıya doğru adımladım ses çıkarmamaya çalışarak annem gilin kapısına doğru yaklaştım ve dinlemeye başladım.

"Hani on sekiz yaşında söyleyecektik "

Neyi on sekiz yaşında söyleyeceklerdi anlamıyordum kafamı iki yana sallayarak dinlemeye devam ettim.

" O piçe o kadar katlancağımı mı düşündün . Artık evimde o piçe yer yok"

Dediklerinin benle ilgili olduğunu anlamıştım çünkü bu evde ki tek piç bendim.

Babam asla kardeşime öyle kelimeler kullanmazdı o her zaman prensesti en sevilen çocuk oydu herşey onun etrafında dönüyordu .

Kardeşimi kıskanmıyordum çünkü her ne olursa olsun küçüktü beş yaşındaydı. Hiç birşeye aklı ermiyordu onu suçlayamazdım suçlamam gereken kişiler ailemdi onların ayrımcılık yapmalarıydı.

Kendimi bildim bileli babamdan hep şiddet gördüm ayni zamanda annemden de bu ailenin sevmeyeni bendim yaramaz olan bendim kötü olan bendim okul da kavga ettiğim için hep kınanan kişi oldum hiç kimse kendi çocuklarınin yaptıklarıyla ilgilenmiyordu çünkü asıl bur suç işlemişti ve bunu eleştirmeleri gerekiyordu.

Aileler kendi çocuklarının yaptıklarının üstünü örterlerdi dimi
Ama benimkiler neden kalabalık bir ortamda yaptığım en ufak hatayı bile ballandıra ballandıra anlatırdı.

Ben çok iyi bir kız değildim ama kötü olmamın da sebebi onlardı.

Konuşmayı daha fazla dinlememek için odama çekildim nasıl olsa gelip anlatacaktı.

Ahh pardon döverek anlatacaktı

Adım sesleri yaklaşınca yatağımın üzerime oturdum ve odama girmesini bekledim .

Onlara hiç bir zaman anne yada baba dememiştim.

Hakketmiyorlardı.

Kapı hızlı bir şekilde duvara çarpınca irkilerek gelen adama baktım.

"Topla pılını pırtını boşalt evimi çabuk "

Dediklerini takmadan karşısına geçip aklıma gelen ilk şeyi söyledim.

"Evlatlık mıyım "

Annem babamın arkasına geçmiş gözleri dolu dolu bakıyordu.

Ama umrumda bile değildi anneydi üzülürdü ama bana yaptıklarını hemen affedip boynuna atlayamazdım.

Küçüklüğüm den beri tek dediği şey 'allah belanı versin inşallah geberirsin'
'Senden nefret ediyorum '
Seni doğurduğuma pişmanım '
Orospusun sen'

Ve bir çok şey hepsindede güçlü durmaya çalıştımkarşısında sonrada banyoya geçip saatlerce ağladım.

Babam yüzüme tiksinir şekilde baktı ve cevapladı.

"Senin gibi biri bizim kızımız olabilir mi tabiki de evlatlıksın simdi siktir git"

Acımadan söylemişti bunları bana yine hayat bütün adaletsizliğiyle karşımdaydı.

Tek bir soru tek bir cevap

"Nereye gideceğim "

"Orası beni ilgilendirmez ama git"

Elbette gidecektim bu fırsatı kaçıramazdım. Ben asıldım güçlüydüm bir şekilde bakardım başımın çaresine.

"Neden şimdi sizi konuşurken duydum on sekiz yaşıma gelince söylicekmişsiniz ama daha on yedi yaşındayım neden şimdi"

Gözlerinin içine bakarak vereceği cevabı bekledim.

"Bana bak orospu se-

"BANA OROSPU DEME LAN !"

Ağzımdan birden çıkmıştı orospu kelimesini hakedecek hiç birşey yapmamıştım hayatım boyunca sevgilim bile olmamıştı banw orospu diyemezdi dedirtmezdim.

Düşüncelerimden çıkmamı sağlayan şey yüzüme sert bir tokadın inmesiydi acımamıştı alışkındım.

Yana savrulan yüzümü kaldırıp annemin gözlerinin içine baktım

Yine tepkisiz kalmıştı ama oda artık sikimde değildi.

Ben yine tek başımaydım her zaman ki gibi .

Babam kolumdan tutup beni kapının dışına attı ne olduğunu bile anlayamamıştım.

Üstüme doğru gelerek yüzüme tükürürcesine tısladı.

"Şimdi siktir git yeni sahibin sana çok daha iyi bakacaktır orospu"

Dediklerinin şokunu atlatamadan kapı yüzüme kapandı.

Ağlamamalıydım.

Bu yalan dünyanin karşısında güçlü durmalıydım.

Yıkılamazdım.

Derin bir nefes çekip kafamı gök yüzüne kaldırarak haykırdım.

"BEN BUNLARI HAKETMEDİM "

Selam canlar okuyup beğendiğiniz için teşekkürler ♥️