zorluk ile karşı karşıya.

1 yıl sonra.

1 yıl sonra.

yapraktan.

tam tamına 1 yıl geçmişti evin bahçesine girdim yep yeni bir ev sessiz sakin içeri de kahkaha sesleri olması gerekirken ortamı sessizlik boğmuştu şimdi yanımda kimse yoktu hayatla tek başıma kalmıştım.  sorucaksınız " çeteye ne oldu lan nolmuş bunlara" diceksiniz ve ben anlattıkça anlayacaksınız. oğuz iyileşince iş için başka bir şehire gitmişti diğerleride peşine takıldı gitti ben gitmedim neden mi çünkü içimden gelmedi onlarda bana kızdılar haklılar da.  barış aslında bana kızmazdı o yüzden arada arıyordu sesini duyuyordum.

yaprak: alışveriş yapmalı.  en iyisi gidip birşeyler alayım dolap bonmoş.

evden çıkıp markete gittim alışveriş arabasını aldım hızlı hızlı yürürken birden birine carptım ve üstüne düştüm o sıra ise flaş sesi. hemen kalktık.

çocuk: çekmesenize! defolun şuradan.

yaprak: ne oluyor bunlar kim?  sen kimsin?

çocuk: ya sanane ya! görmüyor musun magazinciler haberlere çıkarsak ohooo.

çocuğa yumruk attım sinirle ve arabayı alıp ilerledim.
...........

akşam tek başıma oturuyordum telefon çaldı hemen açtım.

yaprak: efendim barış.

barış: oraya geliyoruz! yaptığın şeylere bak.

gökhan: biz seni yanlız bırakmayacak mıyız ha başkan!

telefonu yüzüme kapattılar ne olduğunu anlamadım ki ben aradan 4 saat geçti ve kapı çaldı kalkıp açtım karşımda sinirli gençleri gördüm gökhan kolumu tutup duvara yasladı.

gökhan: lan bu haberlerde gördüğümüz aşk hikayeleri nedir!  ailen yok diye kendini rahat mı hissediyorsun?

ali: gökhan sakin ol!

barış: bırak kızın kolunu onun canı yanarsa bende sizin canınızı yakarım.

yaprak: bırak kolumu gökhan ben birşey yapmadım yemin ederim.

sinan: nasıl yapmadın bizim gördüklerimiz neydi o zaman?

gökhan: lan bak alt tarafı sana kızıp başka şehire gittik! gittigimize pişman ettin bizi! o çocuğu bulurum sikerim.

gözlerim dolunca sinirle gökhan'ı ittim bağırmaya başladım.

yaprak: o zaman beni 1 yıl niye yanlız bıraktınız.  doğru söylüyorsun benim ailem yok gökhan sadece siz varsınız neden yüzüme vuruyorsun ki. ben sizinle büyüdüm ailem mi vardı yanımda?

gökhan sinirle elini kaldırıp duvara vurdu.

ali: tamam sakin ol abi ya yaprak anlatsın.

yaprak: geldiğiniz gibi bağırmaya başladınız beni bile özlemediniz.

gökhan bana sarılınca itmek istedim ama sarıldım.
.........

hepimiz haberlere baktık rezil olmuştum.

barış: dert etme birşey olmaz zamanla unutulur.

yaprak: bana kızdın mı sen? bana kızgın mısın.

barış: tabiki hayır.

hemen barışa sarıldım.

yaprak: oğuz neden gelmedi?

gökhan: işleri yüzünden bizde gelemezdik ama sinirle zor geldik yani.

sinan: sinirle yanlış uçağa bindi sonra aşağı atladı salak.

yaprak: hih!

barış: çok özledim seni:)

gülümsedim ve kaş göz yapıp odaya çağırdım sonra kalkıp odaya geldik ve yatağın altından bir hediye çıkardım.

yaprak: senin için.

çok mutlu olmuştu oda cebinden birşey çıkardı bana uzattı.

barış: sana takman için saat aldım.

bende mutlu olmuştum hemen sarıldım o sıra içeri bizimkiler girdi üstümüze atladı yatağa düştük.

yaprak: keşke oğuz da olsaydı,

sinan: vede kader.

alinin yüzü düşmüştü bizimde öyle üzülüp kalktık ve oturduk.

yaprak: size makarna yapayım mı? 

hepsi susmuştu onları bir şekilde normale döndürmek gerekiyor.

yaprak: gülmeyene makarna vermicem..

hiç birisi gülmedi benimde moralim bozulmuştu ama belli etmedim ve onları bir şekilde eski haline döndürmem lazım.

yaprak: veee!  yastık savaşı başlasın.

yastıklar ile kafalarına vurdum gökhan yastığı alıp yatağın üstüne çıkınca geri gittim ayağım boşluğa geldi ve geri düştüm ama barış tuttu onunda ayağı kaydı yeri boyladık.
........

sabah olmuştu hepsi gidiyordu barış cebinden kart çıkardı.

barış: bunu al sana lazım olur biz gelene kadar da kapıyı kimseye açma.

yaprak: 1 ay kapıyı kimseye açma diyorsun.

gökhan: aynen öyle açma sakın.  gel buraya.

gökhan bana sarıldı ardından sinan en son aliyi baktım geldiğinden beri hiç konuşmadı.

yaprak; ali.

aliye sarıldım sıkıca ve öptüm ama o araya gitti bende birşey demedim barışa sarıldım.

sinan: başkan kendimizi sana asla özletmeyiz sen telefon aç hemen kapıda oluruz.

gitmişlerdi.  tam kapıyı kapatacakken birisi içeri daldı.

çocuk: senin yüzünden babam evden kovdu herkes sevgilimsin sanıyor.

yaprak: çık şu evden!  tanımıyorum seni! banane sende daha dikkatli olsaydın o zaman.

tokat atınca yere düştüm saçımdan tutup kaldırdı duvara yasladı ama o sıra birden barış gelip yere yatırdı yumruk atmaya başladı.

barış: lan ben nasıl el kaldırır sın benim sevgilime! kırarım o elini!

hemen evden çıktım koşarak gidiyordum ama barış yakaladı.

barış; tamam....tamam geçti yanındayım.

yaprak: benim yanımda kimseyi dövmeyeceğine söz verdin bırak beni.

barış: özür dilerim özür dilerim tutamadım kendimi yemin ederim.

birden barışın kollarına doğru düştüm yere oturduk.

yaprak: iyi hissetmiyorum kendimi lütfen gitme korkuyorum ben yanlız olmaktan.

barış: gitmicem tabiki bırakmayacağım seni asla. yanında kalacağım.

cebimden cüzdanı çıkarıp içini açtım hiç para yoktu yere firlattim.

yaprak: param bile yok kahretsin ya.

barış: tamam hallederiz bunun için ağlama hadi kalk eve götüreyim seni.

beraber eve geldik barış beni koltuğa yatırdı ve mutfağa gidip sıcak su yapıp getirdi bir yudum aldım.

yaprak: teşekkür ederim.
.

arkadaşlar eskisi kadar güzel olmadığı için üzgünüm ama bu kadar oldu.