Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου ήθελα να γίνω δημοσιογράφος.
Ηαδρεναλίνη, η αίσθηση του κινδύνου, η συνεχής αναζήτηση, πάντα με συνάρπαζε και με έκανε να ψάχνω για περισσότερο.
Ποιος να το έλεγε ότι τα πράγματα δεν θα πήγαιναν όπως τα είχα σχεδιάσει στο μυαλό μου και ότι θα κατέληγα να μισήσω τη δουλειά μου τόσο όσο ο άντρας απέναντι μου.
"Τι κάνεις εδώ;" Με ρώτησε ο άντρας κουρασμένα. "Δεν σου είπα να μην ξανάρθεις; Πραγματικά εσείς οι δημοσιογράφοι δεν σέβεστε καθόλου!" Φωναξε εκείνος και εγω τον κοίταξα γλυκά πριν απαντήσω.
"Ζητώ συγγνώμη αλλά θέλω πολύ να αναλάβω την υπόθεση της κόρης σας και μια κατάθεση σας θα-" Προσπάθησα να πω καθώς έβαλα μια τούφα από τα μαλλιά μου πίσω από το αυτί μου.
"ΠΡΙΝ ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΕΧΑΣΑ ΤΗ ΚΟΡΗ ΜΟΥ! Δεν είμαι σε θέση να μιλήσω μαζί σας! Φύγετε τωρα απο την οικία μου" με διέκοψε ο άντρας καθώς ύψωσε τη φωνή του.
