Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Καθόμουν στον παλιό καναπέ μου τυλιγμένη με την κουβέρτα μου και κοιτούσα ψυχρά τη τηλεόραση. Αν και τα μάτια μου ήταν προσηλωμένα στην οθόνη, το μυαλό μου ήταν αλλού.
Είχε περάσει μια εβδομάδα και εγώ δεν έχω βρει τίποτα καινούριο.
Κοιτούσα συνεχόμενα τις πληροφορίες που μου είχαν δοθεί αλλά κατέληγα πάλι στο μηδέν.
Τα στοιχεία δεν ήταν αρκετά για να συνεχιστεί η υπόθεση ή να οδηγήσουν σε ένα νέο στοιχείο που θα εξελίξει την υπόθεση. Ήταν σαν να προσπαθούσα να ενώσω τα κομμάτια πολλών διαφορετικών παζλ για να γίνουν ένα.
Πώς κατέληξες έτσι Alisia;
Ξαφνικά η πόρτα άνοιξε και εμφανίστηκε μια έκπληκτη Irene. Εγώ πετάχτηκα από τον καναπέ ξαφνιασμένη και κοίταξα την φίλη μου να βγάζει τα παπούτσια της.
"Πώς ήρθες εδω;" ρώτησα περίεργη καθώς κοίταξα τη φίλη μου.
"Γεια σου και σε σενα Alisia. Δεν ξέρω αν το θυμασαι αλλά μου έχεις δώσει αντικλείδια του σπιτιού σου. Έχω να σε δω μια εβδομάδα και ανήσυχησα!" Εκείνη άφησε τα παπούτσια της κοντά στην πορτα και προχώρησε μέσα. "Δεν είναι σωστό να εξαφανίζεσαι έτσι" είπε προβληματισμενη η Irene καθώς έβγαλε το παλτό της και το άφησε στη πολυθρόνα που βρισκόταν δίπλα από το καναπέ μου.
