O evdi. Heryer yıkık dökük idi. Hiçbirşey düzgün değildi. Zaten eski püskü bir evdi. O evi yıkacaklardı. O mahalledekiler oraya "perili ev"derdi. Orada bir kızın öldüğüne inanılırdı. Tabii doğruluğu belli değildi. Halk efsanesi gibi bişeydi. Çocuklar bu evden biraz ürkerdi. Çünkü görüntüsü gerçekten tüyler ürperticiydi. Her neyse bu ev mahalleli tarafından sevilmeyen bir ev olduğu için mahalleli imza topladı. Bu imza evin yıkılması içindi. Imzanın çok olması ve çocukların oradan korkması belediyeyi ayaklandırdı. Ve işe koyuldular. Perili Evi yıkmışlardı. Bunun üzerine "lanetlendiler" gibi efsaneler de meydana geldi. İşte o evin döküntüleri içerisinde gezinden bir kız vardı. O burada yemek arıyordu. Ama herkez onun perili evin sahibinin çocuğu olduğunun efsaneleri de uyduruldu. Oysa o çocuk anne ve babasız zavallı bir kızdı. İşte bu kız bir gün o evde bir günlük buldu. Bu günlük pembe, simli,pullu kapaklı bir günlüktü. Bu günlüğü mahalleliye verdi. O zaman bu çocuk hakkındaki yalanlar ortadan kaldırıldı.
