Чөтгөрийн урхи

10

Тэхён-Зүгээрдээ чи зүгээр л миний хэлсэнийг хийхэд л болно. *жуумалзах*

Би-Хөөш! Тэхёнаа! Энэ чинь сургууль!

Тэхён-Би саяхан эрүүл мэнд орсон болоод ч тэр үү чиний биеийн хөгжлийг шалгамаар санагдаад байх юм.

Би-Чи чинь юугаа..

Тэр дахин намайг үнсэв. Гэхдээ энэ маш ширүүн үнсэлт байсан юм. Тэр үнсэлтэн дундаа миний хувцасыг аажуухнаар тайлж эхлэв.

Түүнийг түлхэх болгонд тэр надруу улам ойртоно...

ТОГ ТОГ ТОГ

-Уучлаарай орж болох уу? Тэхёнаа?

Тэхён надаас уруулаа салган ууртайгаар-Ямар новш нь вэ! Яах гээд байгаа юм!

-Хөөш чи муу юу гэнээ?! Новш чихшиг. Намайг танихгүй үлийгээ хийж байгаа юм бэ!

Би-Эгч! Эгч байна шдээ. Тэхёнаа! Алив босооч дээ.

Тэхён-Би жаахан завгүй байналдаа.

Эгч-Тэр чинь надад ямар хамаатай юм.

Би-Тэхён аа! Гуйя босооч дээ!

Тэхён-Чадахгүэ!

Эгч-Наана чинь Жонгүг байгаа юм уу?

Тэхён-Тиймээ!

Эгч-Алив энэ хараал идсэн хаалгаа онгойлгоочээ!!!

Би-Гуйя. Эгч...

Тэхён-За яахав.. Гэхдээ маргааш энэ цагт үргэлжлэл нь байгаа шүү!

Би-З.за ойл.голоо.

Намайг ийн хэлэхэд Тэхён инээмсэглэн босох аж. Би түргэн хувцасаа өмсөн буйдан дээр тухлан суувал Тэхён инээсээр хаалга тайлахаар явна.

Эгч-Та хоёр юу хийж байсан болоод хаалгаа хүртэл түгждэг байна аа?

Тэхён-Жонгүг хич...

Би-Аан. Харин нөгөө би жоохон хэрэг тариад, тэгээд зодоон болоод, би зугатаад, тэгээд Тэхёнаас түр нуугдаадхий гэж гуйгаад орж ирсэн юм аа! Бас тэд нар орж ирж магадгүй гээд хаалгаа түгжжихсэн.

Эгч-Аан. Тэгсэн юм уу? Би мэдсэнгүэ. Ххэ.

Тэхён-Яах гэж ирсэн юм хайраа? *өргөөд үнсэх*

Тэрний энэ үйлдэл үнэхээр зүрхийг минь өвтгөх юм...

Би-Зза. Би явж байя дөө.

Эгч-Хэрэггүэ. Би та хоёртой хамт хоолонд орох гэж ирсэн юм аа.

Тэхён-Тэгвэл хаашаа очих юм бэ хайраа?

Эгч-Ммм. Манай Гүги сонговол яаж байна?

Би-Би юу?

Эгч-Зүгээрдээ чамайг их гоё газар олно гэж бодож байна.

Би-За тэгвэл явцгаая.

Бид сургуулиас гаран Тэхёны машинд суун хүнсний захын хажууд ирлээ. Гэхдээ энэ бол тэр хоёрт барих сюрприз байсан юм.

Би урд нь замчлах бол тэр хоёр ард хэлхлэлдэн явах аж.

Гэхдээ миний сюрприз бол задгай хоолны газар байсан юм.

Эгч-Энэ юу вэ?

Тэхён-Ийм газар байдаг юм уу?

Би-Дээд зиндааны хүмүүсийн мэдэхгүй нууц газар. Мөн эгч та үргэлж ажилтай болохоор иймэрхүү газар ирж байгаагүй шдээ. Гэхдээ зүгээр ээ. Эндэхийн хоолнууд бүгд үнэхээр гоё амттай. Алив явцгаая.

Би тэр хоёрыг чирэн доббугины газар нь ирэн тэр хоёрт нэг нэг доббуги бариулав.

Тэр хоёр идэхэдээ эргэлзэн зогсох бол би хоер гартаа нэг нэгийг барин амтархан иднэ.

Би-Хөөеээ. Та хоёр яагаад идэхгүй байгаа юм бэ! Хурдан идээчээ! Хөрчихвөл гоё амт нь муухай болчихно шдээ! Эгчээ дахиад нэгийг өгчих.

Тэр хоёр надад загнуулаад нэг нэг хазах нь яг л нярай хүүхэд юу өгч байгааг мэдэх гэж буй мэт эгдүүтэй.

Тэр хоёр амссан дариудаа бүгдийг нь дуустал нь идэж дуусган дахин нэг нэгийг авна.

Би-Алив. Явцгаая. Энд нэг хоолтойгоо зууралдаад баймааргүй байна. Энд байгаа бүх хоолноос идэж үзэцгээе.

Тэр хоёр миний хэлсэн үгийг дэмжин бид бараг 3 цаг тэр олон хоолны газрийг тойрсон юм.

Бид бүгд гэдэсээ хагартал идсэн учир гэрлүүгээ очин унтахаас өөрийг үл бодно.

Удалгүй гэрийн гадна ирэхэд эгч бид хоёр буун Тэхёнтай салах ёс хийн гэрлүүгээ орсон юм.

Би-Эгчээ би усанд орчихоод унтлаа шүү.

Эгч-Тэг2. Би чиний дараа усанд орий.

Би-За.

Тэхёны талаас:

Жонгүгын эгч
Чи гэртээ харьсан уу?

Яасан?

Жонгүгын эгч
Ойр их хэцүү байна. Тийм болохоор зугаалгаар явбал ямар вэ?

Тиймээ надад үнэхээр хэцүү байна. Бас зугаалганд явахыг хүсэхгүй байна. Тиймээс...

Би "Хоёулаа салъя" гэж бичин send гэсэн товчийг ширтэнэ. Тиймээ би бодож бодож дарахаар болсон юм...