My Destined book 2 part two

Chapter 65:

Chapter 65: Tobi.

Zyxtrix's point of view.

"Ate bat po naka higa si Lola jan?"nasulyap ako kay Tobi ng itanong niya yun bigla sakin.

Unang araw palang kasi ng lamay nang Lola niya. Nagtataka siya siguro kung bat nakahiga na si Lola sa puting lapida niya.

"U-uhm"biglang bumura yung lalamunan ko tsak na maiiyak na naman ako neto."T-tobi alam mo na yung sagot diba?"pilit kong ngumiti sa harap niya.

"Huh? Anong sagot ba ate ganda?"nandun parin yung kuryosidad sa mga mata niyang namamaga na.

"W-wala na Lola mo Tob"palihim akong umiyak sa harap niya.

Ansakit lang kasing sabihin sa kanya na wala na yung Lola niya. Pa ulit ulit niya kung kinukulit na baka daw natutulog lang daw Lola niya ng mahimbing.

Kaya ngayun ay hindi niya parin tanggap.

"Ate ganda wag ka po mag biro ng ganyan"biglang sumama ang boses niya"hindi po magandang biro yan. Natutulog lang po si Lola, diba natutulog lang siya"tanong niya na naman sakin.

"Tobi makinig ka sakin please? Wala na Lola mo kaya sana maintindihan mo Tob"nagulat ako ng biglang umiyak siya sa harapan ko.

"Hindi po! Hindi po patay si Lola! Natutulog po siya! Hindi po patay si Lola"umiiyak niyang sabi. Pati narin ako ay umiiyak na habang umiiling ng paulit-ulit.

"Baby what happened to Tobi?"natatarantang tanong ni Mommy at agad na binuhat si Tobi.

"I'm j-just explaining to him Mom"umiiyak kong saad.

"I understand you baby pero sana maintindihan mo rin si Tobi. Hindi niya pa tanggap na nawala na yung Lola niya kaya nahihirapan pa siyang maniwala sayo"malungkot na sabi ni Mom sabay hinimas himas ang likod ni Tobi.

"I-im sorry Mom"patawad ko sakanya habang pinagmamasdan si Tobi na unti-unti ng tumitiklop ang mata.

"It's okay baby papatulugin ko na lang muna si Tobi"paalam niya na rin sakin bago naglakad palayo.

Pinahid ko ang namumuong mga luha sa mata bago humarap ulit sa lapida ni Lola.

Isang beses ko palang nakita si Lola jan at ayaw ko nang umulit kasi maiiyak lang ako.

Lola, kung nasan kaman ngayun sana po maging masaya ka lang ah? Wag niyo po sana akong pabayaan sa pag-aalaga kay Tobi. Lola miss na miss ka na po namin lalong-lalo na si Tobi , umiiyak po siya pag sinasabi kong wala ka na. Sorry po kung napapaiyak ko siya. Promise ko po aalagaan ko po siya at mamahalin katulad ng pagmamahal mo sakanya.

Nabalik ako sa realidad ng biglang may humalik sa pisngi ko.

"Hey Zy"napatingin ako sa may gawa nito.

"Ikaw pala Bella"i smiled at her.

"What happened to my strong gbf?"pabiro pa siyang tumawa sa harap ko na imbis na matawa ako ay mas lalo lang akong ngumuso.

"Fine let's go labas tayo libre kita"she sweetly smiled at me while wiggling her brows.

"Really?"nanlalaking matang tanong ko.

"Yup nagpaalam nako kay Tita at pumayag siya kaya tumayo ka na jan bago pa mag-iba ang isip ko"yun lang ang sinabi niya bago siya naglakad palabas.

Pumasok pa muna ako sa c.r dala ang sling bag ko para mag ayos ng mukha.

Wala pang limang minuto ay lumabas na agad ako sabay lakad-takbo ang ginawa palabas.

"Let's go"excited kong sabi at nauna ng pumasok sa kotse niya.

Tahimik kaming dalawa sa loob ng kotse not until in-on niya yung radio at narinig ko na naman ang kantang nag papaalala sakanya.

"You okay?"tanong ni Bella sakin.

Ngumiti agad ako para di ako mahalata "Yes of course! "Medyo nilakasan ko yung boses ko para mawala yung nababara sa lalamunan ko.

"No your not Zy alam kong naaapekto ka na ng music na yan"she smirked.

I smiled bitterly before answering. "Malapit na kasi yung anniversary namin"I told her honestly.

Di ko nga rin napansin yung araw sa sobrang dami kong iniisip.

Tsaka akalain mo yun 1 year na kaming di nagkikita at 1 year na narin niya kong natiis na di makita.

"Sorry my bad"nag patawad agad siya sakin.

"Hindi okay lang sanay na naman ako e"I smiled again but i know it's fake.

Ilang minuto na rin kaming di nag usap hanggang sa mapadpad kami sa isang pamiliar na restaurant.

Ow know I remember.

I smiled bitterly when I realized it.

Ito yung restaurant ni kinakainan namin ni Ku-uhm bago kami pumunta sa Enchanted Garden.

"Hey Zy you okay?"tanong ni Bella sakin ng maka upo kami.

"Yeah"I replied.

"Ano gusto mong kainin?"excited niyang sabi.

"Kahit ano nalang"di naman ako mapili sa pagkain tsaka wala rin naman akong allergies.

"Owkay!"parang batang sagot nito bago tinawag ang waiter.

Madami siyang sinabi sa waiter pero wala roon ang atensyon ko kundi nasa lalaking nakatayo sa labas na titig na titig sakin.

Hindi ko maaninag yung mukha niya dahil sa sombrero na suot nito.

Halos itim lahat ang suot niya at iisa lang ang masasabi ko anlakas ng tindig niya.

Napahawak ako sa dibdib ko ng bigla itong ngumiti sakin.

Oh shit oh shit! This is not me!

Agad kong inalis ang tingin ko sa lalaki ng tawagin ako bigla ni Bella.

"You okay? You look pale"nag aalalang tanong nito.

No I'm not.

"Yes of course"i answered before smiling.

Natahimik kami na dumating na yung pagkain. Kukunin ko na sana yung kutsara ng mabitawan ko ito.

Oh DAMN!

Binalik ko ulit ang tingin ko sa labas pero wala na siya.

Tumakbo pako palabas para malaman kung nag tatago lang ba ito o kaka alis lang pero wala!

I KNOW IT'S HIM.

Napangiti ako ng lihim bago tumulo yung luha ko.

Until now hinahanap ko parin siya.

How pathetic I am.

No hate spread love everyone mwah!

---little_zyx