warrior Cats 1

2

Spurtend tussen de dikke stammen van de bomen keek lion achter zich. Hij was net wakker geworden en hij was onmiddellijk het bos ingetrokken.
Hij kon nog net zijn nest tussen de bomen zien. Hij had ook medelijden met zijn twee enen want ze hadden hem altijd al goed verzorgd. Die gedachte schudde hij snel van zich af.
Hij was nu geen poesiepoes meer hij was nu een boskat.

Dieper het bos in hoorde Lion geritsel in de struiken. Behoedzaam schoof Lion dichter naar de braamstruik. Plots schoten er kromme nagels in zijn rug en hij werd tegen de grond gedrukt. 'Wat doe jij hier vuile poesiepoes', blaasde de kater boven op Lion. Voor dat hij antwoord kon geven zei een poes:' niet zo bruut krasoog.' Onmiddlijk deinsde de kater die blijkbaar krasoog heette terug.
's... sorry blauweklauw maar het is een poesiepoes', zei krasoog stotterend. 'Je weet goed genoeg dat we krijgers in deze tijden heel erg hard nodig hebben', zei blauweklauw kalm terug. 'Je bedoeld dat je hem zomaar binnen laat een poesiepoes!!!??', riep krasoog ontzet.
'Plots kwam er een iets kleiner katertje uit de struiken getrippeld.' Misschien heeft Blauweklauw gelijk we hebben nog nooit een poesiepoes in onze clan gehad en we weten niet of ze goeie krijgers zijn', zei het katertje tegen krasoog. 'En we hebben misschien veel aan hem tijdens de strijd tegen de poesiepoezen hij kan ons duurbare informatie verklappen', voegde Blauweklauw eraan toe. Met tegenzin liet krasoog Lion los. 'kom mee waterpoot wij gaan terug naar het kamp', zei krasoog. Hij en zijn leerling verdwenen snel in de braamstruik. Lion krabbelde overeind en keek geschrokken om zich heen. 'kom mee, ik laat je het kamp zien', zei blauweklauw. ' Wat is dit en wie zijn jullie', siste Lion. Misschien kon hij niet tegen haar op maar zo makkelijk liet hij hem niet doen. ' ik ben Blauweklauw en ik ben de leider van The Blue clan er zijn nog 2 andere clans die we ontmoeten op een grote vergadering: the green clan en the red clan ik leg alles uit als je gewoon mee komt naar ons kamp ja?', zei Blauweklauw kalm terug. 'zo makkelijk laat ik me niet doen', riep Lion terug. 'laat me geen geweld gebruiken', zei Blauweklauw. Lion bleef staan in een vijandelijke houding. 'je dwingt me er toe sorry', siste Blauweklauw. Ze sprong plots omhoog recht op hem af. Maar daar was hij op voorbereid en hij sprong behendig opzij. Blauweklauw draaide zich om met een verbaasde glinstering in haar ogen. 'helemaal niet slecht voor een poesiepoes', zei ze verbaasd. Ze liet zich ineen zakken voor een andere aanval. Lion dacht terug aan zijn oude lessen van zijn vriend die na een jaar terug het woud was uitgekomen. Hij was 2 jaar geleden het bos ingegaan en een lange tijd hzd niemand nog iets over hem gehoord. Tot op een dag:hij kwam zo dun terug dat je zijn botten zag. Maar hij zag er wel gezond uit. Hij was snel als de wind geworden en sterk als een das. Lion's vriend had hem leren vechten en had hem vreemde verhalen over de clans verteld en nu pas besefte hij dat dit waarschijnlijk de clans waren. Vandaar dat hij zo goed kon vechten voor een poesiepoes. Blauweklauw sprong omhoog net over hem. Maar hij wist dat ze ging aanvallen langs zijn rug. Dus draaide Lion zich razendsnel om en weerde de aanval af...