OLMAZ BÖYLE ŞEY

12.bölüm:Sema organizasyonu gururla sunar!

Selamlar :) Yeni bir twitter hesabı açtım.Olmaz böyle şey hakkında gelişmeleri,bilgileri oraya yazacağım.İsmim @bursinherseydir takip ederseniz sevinirim :)

Ben bu bölümü yazarken çok eğlendim :) Umarım sizde eğlenirsiniz.

Bu bölümü Hayalperest'in yazarı sevgili @bursinoloji'ye ithaf ediyorum.Senin düşüncelerin benim için çok önemli,umarım beğenirsin canıım :* :)

İyi okumalar^^

----

-Zeynep'ten:

''Seninle uğraşmadığım yetmedi birde tiyatro çıktı başımıza!'' diyorum Deniz'e söylenirken.Cumartesi günü tiyatrosu varmış hanımefendinin.Üstelikte Başrol! Benim anlamadığım şu;ilerizekalı kardeşimi nasıl başrole seçmişler? Kafalarına saksı falan mı düştü yoksa?

''Sevgili kızkardeşin başrole seçiliyor,gururlanacağın yerde söylenip duruyorsun!'' diyor sıcacık nescafesini yudumlarken.

''İyi bakalım,rölünün hakkını verecekmisin acaba?''

''Veririm veririm çok çalıştım ben rolüme.''

Dediğinde gözlerimi pörtleterek açıyorum.Ne ara çalıştı bu kız rolüne? Bak bak terbiyesize,gene arkamdan işler çevirmiş.

''Demek çok çalıştın?'' diyorum gözlerimi kısarak üstüne üstüne gelirken.''Ne ara çalıştın? Benim daha dün haberim oldu.''

''Sana söylemedim ama bir sor neden neden?''

''Neden?''

''Çünkü izin vermezdin.''

Benim akıllı kardeşime bakın siz! Nasılda tanıyormuş ablasını..Tabikide izin vermezdim.

''Aferin,beni iyi tanıyorsun.'' Yanağından makas alıp ceketimi üstüme geçirdikten sonra işe gitmek için kapıyı kapattım.

***

Okula geldiğimde karşıdan memnuniyetle baktım..Özlemişim.Günlerdir Kerem yüzünden okula gidemiyordum,işimi yapamıyordum.Bu çocuk resmen hayatımı etkiledi.Artık bunu itiraz edemem.Onu seviyorum,ya da sevmeye çalışıyorum..

İçeriye girdiğimde minik gözlerle beni bekleyen büsbüyük kalpli çocuklarım beni bekliyordu.Beni gördükleri anda çığlık atmaya başladılar.Bende onlara uyup çığlık atmaya başladım.Onlar bana iyi geliyor.Hepsine teker teker sarıldım,o güzel pürüzsüz yanaklarından öptüm.

''Dört gözle yolunuzu gözlerdiler Zeynep hanım.'' Diyen Elif'e ufak bir tebessüm ettim.

''Tamam,Elifçiğim.Çok saol gerisini ben hallederim.'' Başını evet anlamında sallayarak yanımızdan ayrıldı.

''Sizi çok özledim!'' dedim bana ışıldayan gözlerle bakan çocuklarıma..

''Bizde seni çok özledim öğretmenim.''

''Neden gelmedin?''

''Nerelerdeydin?''

''Yoksa hastamıydın?''

Bu çocuklar gerçekten çok soru soruyor..

''Merakla melahatler!'' dedim onlara yalancıktan kaşlarımı çatarak.''Önemli işlerim vardı,onları hallettim.''

''Kerem abide gelmiyor artık.'' Dedi çocuk dudaklarını büzerek.''Yoksa küsmüsünüz?''

Ah Kerem ah! Çocuklara bu kadar çabuk nasıl sevdirdin kendini Allah aşkına? İlahi Zeynep sorduğun soruya bak..Kerem vsevilmezmi?