ذات الرداء البنفسج

ذات البنفسج 12

فى مكان ما
يوسف مرحبا: اهلا اهلا تعالى
مجهول١: أنا جيت عشان اشوف صورة البنت
يوسف: خد اهى عايزها تكون هنا قبل ما الأسبوع يخلص فااهم
مجهول ١ : حاضر
امجد بصدمه: نوووور
يوسف: انت تعرفها؟!
امجد هز رأسه بنعم
يوسف: حلو اوى تتصرف وتجيبها فاهم
امجد : مش هينفع
يوسف طلع لامجد شنطه فلوس وفتحها : لا هينفع يا تختار تجيب البنت دى وتاخد الفلوس يا اقرأ على روحك الفاتحه فاهم يلا روح شوف شغلك يلااااااا
امجد: حاضر
امجد خرج من عند يوسف ويوسف رن على الباشا" الباشا دا البيج بوص بتاعهم "
يوسف بفرحه: الصفقه هتم
الباشا: مش عايز كلام أنا عايز فعل الصفقه لو متميتش انت عارف هعمل ايه
يوسف بخوف: حاضر
___________________________________________
فى منزل نور
نور قامت من النوم واخدت شاور ولبست إسدال الصلاة وادت فرضها ونزلت
نور: مامااااا
انجى: أنا فى المطبخ
نور راحت المطبخ: صباح الخير يا ست الكل
انجى بابتسامه: صباح النور يا حبيبتى هتروحى الشركه؟!
نور: لا هروح الجامعه بقالى كتير اوى مروحتش
انجى: ماشى يا حبيبتى استنى افطرى الاول
نور: تمام هروح البس ولما تخلصى نادى عليا
انجى: أن شاء الله
نور راحت اوضتها ولبست دريس بيبى بلو وطرحه بيضه وشوز ابيض ونزلت تفطر
نور: ماما هى خالتو فين
انجى: زمانها نايمه
نور: طيب يلا نفطر
نور وانجى قعدوا يفطروا
انجى: فريدة فين يانور مش ناويه ترجع
نور: سيبيها ياماما هى لما ترتاح هترجع
انجى: خالتك تعبانه خلى فريدة ترجع أنا عارفه انك عارفه مكانها فين عشان كدا مش قلقانه
نور:  صدقينى هى كويسه هقوم أنا بقا اروح الجامعه عشان الامتحانات قربت
انجى: ربنا يوفقك يا حبيبتى
نور: يارب ياچوچو
نور خرجت من البيت وراحت الجامعه
__________________________________________
فى ڤيلا ليث
ليث صحى من النوم واخد شاور وأدى صلاته
ليث راح اوضة امينه يشوفها خبط على الباب محدش رد فتح الباب بس مكنتش موجودة
ليث فى نفسه: اكيد فى المطبخ
ليث نزل المطبخ ولقاها واقفه مع الدادة
ليث: صباح الخير يا ست الكل
امينه: صباح النور هتفطر ؟!
ليث: لا هستنى جاسر ونفطر سوا
امينه: كلمته؟!
ليث: لاهرن عليه اهوو
ليث خرج من المطبخ ورن على جاسر وقاله ييجى يفطر معاه ليث دخل مكتبه ورن على نور
ليث: السلام عليكم
نور بابتسامه: وعليكم السلام صباح الخير
ليث: صباح النور انتى لسه نايمه؟!
نور: لا انا صحيت من بدرى وانا فى الجامعة دلوقتى
ليث : انتى روحتى الجامعه؟!
نور باستغراب : ايواا
ليث بغضب: اقفلى وانا جايلك حالا هنتحاسب لما اشوفك
ليث قفل الخط ونور افتكرت أنه محظرهم محدش يخرج من غير ما يعرف
نور فى نفسها: يا حلاوة مكملناش يومين مرتبطين وهنتخانق انا اصلا فقريه واستاهل ضرب الجزمه البسى بقا ربنا يهديك ياليث يابن ام ليث
قطع تفكيرها صوت شخص غريب
عمار: الجميل واقف لوحدة لييه دا حتى حرام
نور بغضب: وانت مالك حد اشتكالك
عمار: اموت في القطط المخربشه
نور سابته ومشت راحت وقفت مع صحابها
ندا: اه يا ستى من لقا احبابه نسى صحابه
أمانى: فينك كدا مش باينه لا فى الشركه و لا الجامعه
نور بغضب : والنبى سيبونى فى حالى أنا مضايقه
ندا : فى ايه يا بنتى مالك
أمانى: جماعه هو الشاب دا جاى علينا ولا أنا متهيألى
ندا: ايوا جاى علينا مين دا
نور بصت ولقيته عمار
عمار لنور: تعالى معايا
نور بغضب: انت عبيط اجى معاك فين امشى من هنا حالا
ندا: انت مين ياخ وعايز ايه
عمار: خليكى فى حالك ياشابه وانتى تعالى عمار مسك ايد نور وشدها عمار تفاجئ بلكمه على وشه وقع على الأرض
ليث بغضب: ابقى فكر تلمس حاجه ملك لليث عز الدين وشوف هيجرالك ايه
ليث بص لنور : تعالى
ليث مشى ونور مشت وراه
نور قعدت تكلم نفسها وليث سمعها لأن صوتها كان عالى: فقر فقر مفيش كلام يعنى كان جاى عشان مقولتلوش انى خارج يقوم عمار الغبى دا ماسك ايدى ومن حظى المهبب ليث ييجى فريدة عندها حق أنا فقررر نور فاقت على ليث وهو بيضحك
ليث:هههههه هههههههه انتى مجنونه اوووى بجد بتكلمى نفسك
نور: انت سمعت؟!
ليث: اها
نور : طيب انت لسه زعلان منى والله اخر مرة
ليث :....
نور بضحك: خلاص بقا قلب طيب
ليث بابتسامه: خلاص تعالى بقا نفطر زمان جاسر وماما مستنيين فون ليث رن وكان جاسر
ليث: اهو ياستى شوفتى جاسر زمانه مستنينى تعالى يلا نفطر
نور: بس انا فطرت
ليث: تفطرى تانى يلااا
ليث ونور ركبوا العربيه وراحوا الڤيلا
ليث : هى الانسه فريدة قاعدة فى البيت ولا لسه برة؟!
نور بحزن: مش راضيه ترجع البيت
ليث: وطبعا بتروح المستشفى من غير ما جاسر يوصلها رنى عليها قوليلها متطلعش من البيت
نور: انت عايزنى بجد اقولها كدا؟!
ليث: ايواا
نور: بتهزر صح فريدة لو ايه اللى حصل مش بتعمل اللى هى عايزاه وبس
ليث: اممم هى قاعدة فين
نور: فى السكن الطلابي
ليث : تمام
ليث ونور وصلوا الڤيلا
ليث: انزلى يلا
نور نزلت ودخلت الڤيلا وليث وراها
نور لسه بتخبط على الباب لقت جاسر فى وشها
جاسر : قوليلى فريدة فين وحالا
نور : ......
جاسر : الله يخليكى قوليلى هى فين فى المستشفى ؟! رنى عليها لأنها مش بترد عليا يلااااا
نور: حاضر نور رنت على فريدة وفريدة ردت عليها
نور: صباحووو
فريدة بضحك: صباحووو
نور: انتى فين الوقتى ؟!
فريدة: هكون فين يعنى فى المستشفى ليه فى حاجه ؟!
نور بابتسامه: لا يا حبيبتي بتطمن عليكى
فريدة: ماشى يا حبيبتى عايزة حاجه
نور: خلى بالك من نفسك سلام
نور قفلت الخط
نور لجاسر: فى المستشفى
جاسر ركب عربيته وراح المستشفى
ليث لنور: يلاا احنا ندخل
___________________________________________
فى سيارة جاسر
جاسر سايق العربيه بسرعه جداا
جاسر فى نفسه: غبيه ربنا ابتلانى بطفله مش بتفكرر ابدا
بس لما اشوفك هكسر دماغك الناشفه دى
جاسر وصل المستشفى وراح لموظف الاستقبال
موظف الاستقبال: تامر بحاجه يافندم
جاسر: ايوا جاى اكشف
الموظف: اتفضل حضرتك وانا هستدعى الدكتور ليك
جاسر: لا ممكن تنادى الانسه فريدة
الموظف: حضرتك دى متدربه
جاسر: ياعم انا اشتكلتلك ما تعمل اللى اقولك عليه وخلاص انجز
الموظف بخوف : حاضر اتفضل
جاسر دخل اوضه الكشف والموظف راح ينادى فريدة
فريدة كانت بتشوف مريضه وموظف الاستقبال راح ليها
الموظف : انسه فريدة
فريدة: نعم
الموظف: فى مريض فى اوضه الكشف ممكن تروحيله؟!
فريدة باستغراب: تب وانا مالى
الموظف: الله يخليكى روحى دا شكله شخصيه مهمه وانا مش ناقص
فريدة: طيب هروح اهوو
فريدة راحت اوضه الكشف خبطت ودخلت
جاسر كان مديها ضهرة وقاعد على الكرسى
فريدة: خير حضرتك بتشتكى من ايه ؟!
جاسر قام وقف وبصله: قلبى
فريدة : جاااااسر ايه اللى جابك هنا
جاسر بابتسامه: ماانا قولتلك اهو قلبى بيوحعنى فا جيت اكشف
فريدة: اه قولتلى قلبك بيوجعك ؟! طيب ممكن تنام على السرير؟!
جاسر بضحك: انام على السرير على طول كدا
فريدة: هه ههه ظريف اقعد عشان اكشف عليك
جاسر اقعد على السرير وفريدة كشفت عليه
فريدة : تؤتؤتؤتؤ فعلا قلبك يعينى لازم نعمله عمليه استئصال حالا هجيب المشرط واجيلك
جاسر بصدمه: استئصال مشرط لا انا قلبى ميه ميه استئصال ايه دا يا اختى
فريدة : عايز ايه يا جاسر؟!
جاسر: عايزك تدينى فرصه ادخل حياتك
فريدة: وانا قولتلك لاوياريت تمشى من هنا
جاسر: تعرفى أنا نفسى فى ايه دلوقتى
فريدة: ايه؟!
جاسر بغضب: نفسى اجيب قالب طوب واكسر دماغك الناشفه دى ياغبيه
فريدة: أنا غبيه يا جاسر
جاسر: ايوة غبيه ومجنونه
فريدة: بقااا كدا
جاسر: ايوا
فريدة بصت حوليها شافت ازازة مايه فريدة ابتسمت بخبث
فريدة برومانسية : ممكن تغمض عينك
جاسر بابتسامه: ليييه
فريدة بابتسامه هادئه: يلا بس
جاسر غمض عيونه
فريدة راحت جابت المايه ودلاقتها على جاسر
جاسر بصدمه: يابنت ال.....
فريدة: عشان تبقى تقولى عليا مجنونه امشى اطلع برة
جاسر : صبرنى يااارب يااااارب صبرنى ومقتلهاش فى يوم من الايام أنا ماشى وسيبهالك مخضرة
فريدة: بالسلامه ياااا خويااا مفكرنى همسك فيك واقولك متمشيش
جاسر: لينا كلام مع بعض هشوفك تانى
جاسر سابها ومشى وفريدة قعدت تضحك عليه
فريدة: بحبك يا غبى
____________________________________________
فى ڤيلا ليث
نور وأمينه قاعدين يضحكوا وليث قاعد يبصلهم بغضب
امينه شافت ليث قاعد بيبص لنور ومضايق فا حبت تضايقه اكتر
امينه بمكر: ليث حبيب مش عندك شغل دلوقتى تقريبا؟!
ليث: هااا اه هقوم اهو ليث فى نفسه : ماشى يا ماما
ليث مشى وأمينه قعدت تضحك عليه
امينه لنور : ليث كلمك؟!
نور بعدم فهم: كلمنى فى ايه؟!
امينه: لما كنتوا فى الجنينه؟!
نور بخجل: هاا اه كلمنى
امينه بفرحه : ادينى رقم مامتك
نور : لييه؟!
امينه: يلا بس
نور: حاضر
نور سجلتلها رقم والدتها
نور : استأذن أنا بقا عشان ماما متقلقش عليا
امينه: ثوانى انادى على ليث يوصلك
نور: حاضر
امينه راحت المكتب لليث عشان يوصل نور
امينه: ليث قوم وصل نور
ليث: حاضر يا ماما
امنيه طلعت وليث وراها
ليث لنور: تعالى يلا
ليث ونور خرجوا من الڤيلا وركبوا العربيه
ليث: هتروحى بكرة الجامعه؟!
نور: أن شاء الله
ليث: امتحانات قربت شدى حيلك بقا مش هقبل بدرجات قليله
نور: أن شاء الله بس انت عرفت ازاى؟!
ليث بابتسامه: لازم اكون عارف كل حاجه عن حبيبتى
ليث بتذكر: اه أنا سامحتك المرة دى بس لو خرجتى تانى من غير ما تقوليلى هتزعلى أنا مش بمنعك أو بتحكم فيكى بس بجد لازم تخلى بالك من نفسك الاسبوع دا فاهمه
نور بضحك: تمام ياافندم
ليث بضحك: مجنونه ههههه
نور بغضب طفولى: انت ليه دايما بتقولى مجنونه ؟!
ليث بابتسامه: عشان انتى فعلا مجنونه هههههه
نور: ماشى يا ليث
ليث بضحك: ههههه خلاص يا ستى يلا وصلنا متروحيش الجامعه يانور غير لما ترنى اووك
نور: خلاص والله هرن عليك يلا تصبح على خير
ليث: وانتى من اهلى نور استنى
نور: نعم ؟!
ليث: مين اللى كان ماسك ايدك فى الجامعه دا
نور: دا عمار محمد زميلى والدة رجل اعمال وشايف نفسه جدا
ليث: يعنى دى مش اول مرة يضايقك فيها
نور بخوف: هااا لالا اول مرة
ليث بشك: أنا بكرة الكدب
نور: مش اول مرة
ليث بابتسامه هادئه: ماشى يا حبيبتى اطلعى يلا
الكاتبه الصغيرة/فريدة
_____________________________________________
فى منزل جاسر
جاسر رايح جاى فى اوضته
جاسر فى نفسه: أيه الغباء دا انا ازاى معرفتش هى فين انا هرن على ليث زمان نور قالتله جاسر رن على ليث وليث رد عليه
ليث: نعم
جاسر: ليث هى فريدة قاعدة فين
ليث: المقابل؟!
جاسر: عايز ايه
ليث: عايزك تجيبلى واحدة اسمه عمار محمد
جاسر: وانا اجيبلك دا ازاى ولا اعرفه منين
ليث: والدة رجل اعمال
جاسر: طيب قولى هى فين وانا هجيبهولك بكرة
ليث: لا هقولك بكرة
جاسر : ما تنجز يا ليث قطع جاسر كلامه عند سماعه لغلق الخط
جاسر: عادته ولا هيشتريها نفسى مرة اكون بكلمه وميقفلش فى وشى يلا هعرف هى فين اللى مجننانى دى بكرة بس ميمنعش انى اكلمها فون
جاسر رن على فريدة واستنى الرد
____________________________________________
فى السكن
فريدة راحت البيت وكانت تعبانه من الشغل دخلت اخدت شاور ونامت على السرير ولسه هتنام فونها رن فريدة ردت ومشفتش الاسم
جاسر: السلام عليكم
فريدة: وعليكم السلام
جاسر: وحشتينى
فريدة باستغراب وبصت على الاسم لقيته جاسر فريدة ابتسمت : عايز ايه يا استاذ جاسر
جاسر بابتسامه: بقولك وحشتينى
فريدة: طيب ياسيدى متشكرين يلا سلام
جاسر : فريدة لو قفلتى هجيلك حالا انتى فاهمه
فريدة باستغراب: تجيلى ؟! هى نور قالتلك أنا فين
جاسر بمكر : ايوة قالتلى ياحلوة
فريدة: اصلا مش هتعرف تيجى لأن السكن عليه امن ولو شافوك هيعلموك الادب
جاسر بضحك: هههههههه هههههه
فريدة باستغراب: انت بتضحك على ايه؟!
جاسر بضحك: اقفلى يا هبله هاجى اوصلك المستشفى بكرة ههههه
فريدة: أنا مش هروح المستشفى بكرة
جاسر: لييه ؟!
فريدة: هروح الجامعه
جاسر: طيب قبل ما تنزلى رنى عليا
فريدة: لا وقفلت الخط
جاسر بصدمه: هو فى ايه النهاردة مرة ليث ومرة فريدة لا بقا دا كدا كتشير اوووووى
جاسر بعت لفريدة رساله: فكرى تنزلى من غير ما ترنى وهجيلك الجامعه وهندمك يلا تصبحى على خير بحبك
فريدة قرأت الرساله وابتسمت: وانت من اهل الخير يا غبى
____________________________________________