Delicate Taste of Misery

Chapter 10: Candles

John Carlo's POV (CHAP 10)

6 days na pala akong nakatira dito kila Sam. I felt at home somehow dahil we are like a couple. I felt like I belong in this house dahil sobrang caring ni Sam at talagang pinaramdam niya na bahay ko 'to. He made me felt special this past days kahit kakakilala ko lang.

Is he like this with his past relationship? Na very malandi at pinararamdam niya agad na special yung person na yun? May ex ba siya in the first place? Sa totoo lang, I don't know much about him.

We may be living in the same roof pero hindi ko pa pala siya ganun kakilala. I felt sad na ganun na pala ang nangyayari. We cuddle and kiss sometimes tas 'di ko siya kilala at wala pa palang label to be exact.

What the fuck am I doing in my life? Parang ang rupok ko naman to the max level. Siguro nga masyado akong mabilis magtiwala at malanding tunay ako.

I almost forgot about the stalker. Di na nagparamdam yung stalker na yun. Tumigil na kaya siya? Ano saglit na paramdam lang siya? Atsaka wala na akong naging balita kay Crisselle. It feels like he disappeared totally ng biglaan.

Pero bakit? Why?

I know it's absurb pang-isipin pero hindi ba ang fishy? Biglaang nawala si gago.

Bakit parang ang sama ng kutob ko? Am I thinking too much?

"Anong iniisip mo?" tanong ni Sam.

Nasa bahay ako ngaun dahil tapos naman na ang sched ko sa school at same naman sa kanya.

"Ahh wala lang yun. I was just wondering something." sagot ko.

"What is it? You look bothered kasi." tanong niya.

"Ahh, eh kasi 'di na nagpaparamdam yung stalker. Hindi ba ang fishy? Bigla siyang nagparamdam tapos 'di na siya agad nagpaparamdam? I think ang bilis naman at ang sama ng kutob ko." pageexplain ko.

"I think you're just over thinking at dapat matuwa ka dahil wala na siya. Let's just celebrate for that." he said cheerfully.

Pumunta siya sa kitchen at mukhang magluluto. Nasa sala lang ako nanonood ng tv.

Matapos ang dalawang oras ay tinawag na ako ni Sam.

Pagtingin ko sa dining room ay nabigla ako dahil ang romantic nito tignan. Isang candlelit dinner ang hinanda niya. It looks so beautiful pero to this extent ba dapat ang celebration?

"Grabe ka naman. Yung celebration mo masyadong engrande tignan pero ang cute." Papuri ko sa kanya.

"Thanks, I hope you like it." Lumapit siya sa isang upuan na kaharap ng isa pang upuan para makaupo ako.

"Thank you." Umupo na ako at nginitian siya.

Nagugutom ako sa nakahain na foods. Paano siya nakapagluto ng ganto kabilis? Meron akong food na favorite na nakalagay sa table which made me drool so much. There're finger foods like French fries and onion rings then there's the Medium Rare Steak.

"Tara kain na. Sana magustuhan mo itong hinanda ko." Sabi niya. I smiled at him.

I think masyadong thoughtful 'tong si Sam at may pa ganto pa siya.

"Cheers." Sabi niya then we tossed. I think masyado lang ako naweweirduhan or nagooverthink. Siguro I need to just appreciate this for a moment.

"Thank you pala sa gantong pahanda mo ha. I'm so overwhelmed na naghanda ka at mukhang gusto mong pakalmahin ako." Sabi ko. I smiled sweetly at him to show my gratitude.

"No problem. It's my pleasure." Sabi niya then nagsmile rin siya.

Kumain kami at nagsimulang magdiscuss about school and stuff. Kahit papaano hindi na ako napaparanoid sa stalker ko. I really hate myself sometimes dahil madalas ako magoverthink.